Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Een politieman gaat voorbij met een knikje en een glimlach. De jonge man trekt zijn wenkbrauwen samen, maar het is slechts een zomerwolkje. Dan opeens slaat de klok van een naburige kerk tien. Mary schrikt even. "Ik moet gaan!" fluistert ze.
Bah! malligheid zeg ik u, niets dan hedendaagsche femelarij! Leve het spel!" "De gierigaard alleen," zeide Arends, Van Rodenbergs woorden vervolgende: "schrikt terug voor een eerlijk spel. Hij alleen wil niets wagen, maar altijd zeker winnen."
Plotseling staken de wielen der kar den arbeid in den zandigen grond; een schok schrikt den toerist op uit zijn mijmeringen bij het zien der apen, spelend in de hooge boomen. We gaan met de kleine ossen dapper een steenen trap beklimmen en rijden onder een eereboog door, van waar een impassibel steenen beeld ons schijnt te bewaken.
Beerenstijn nám het, studeerde er zwijgend op. "Is dat om te éten?" vroeg de juffrouw, "zei die ook nog, dat ze iets bizonders moest hebben? Ik ken alles klaarmaken." "Lichte kost kalfsvleesch en iets frisch..." fantazeerde Go, "maar ze mag natuurlijk niet naar huis, Han." "Ik ga vanavond zelf even naar Den Haag, het aan haar moeder vertellen; dan schrikt ze niet zoo." "En wanneer komt-ie terug?
Geen damp, geene benauwdheid schrikt hen af; zij zoeken het portaal rond, zij vinden nog hier en daar een bedwelmde of machtelooze liggen, dien zij ophelpen en in veiligheid brengen: onder hen een Oud-Regent, dien een hunner op de schouders neemt en naar 't belendende huis van den schepen Hope draagt.
"Dokter!" valt Thomas in: "op gevaar af dat ik u nog grief op den koop toe: Ziedaar, ik moet het u zeggen: Moe en ik we kunnen, nee we willen het brood om Godswil niet langer eten. We willen van iemand als u, die al werk hebt om zelf rond te komen... ja sinds u een vrouw hebt die..." Mevrouw Van Hake schrikt van Thomas' woorden, en heft alsof ze een storm wil bezweren haar beide handen omhoog.
En, als zij u uit overoude tijden verhaalt, hoe Hercules van Hellas' boorden hier 't allereerst voet aan wal kwam zetten; hoe de oud Grieksche held er Geryon en de woeste bergroovers bestreed en verwon, hoe hij de Grieksche beschaving er bracht en hier een weg dwars door de Alpen sloeg, waardoor aan dit oord voor altijd de naam van Portus Herculis verzekerd werd; als gij nog luistert naar haar sprookjes: van de zeenimfen en de Saracenen, en uw oog eensklaps door een eenigszins lager liggende groene vlakte wordt getroffen, dan schrikt ge, want ge hoort een stem aan uw zij, en het klinkt in uw oor!
Watblief?" "Och jij met je praatjes; is er brand, laat ze 't blusschen." "Brand? pardon! pardon!! Dood. Subiet. Onze vriend dokter Helmond...." "Wat, wát!?" schrikt Kartenglimp op: "Is Helmond dood?" Kippelaan stuift een paar schreden achteruit.
Hij schrikt bij het schielijk-veranderd uitzicht van deze dingen hoe groot worden ineens de koperen knoppen van de kist en hoe klaar-afgeteekend liggen daar moeders handen! Het lichtgespeel verschilt en moeders aangezicht is zoo plots uitgelengd tusschen de plooien van de licht-zijige netelvool.
Ja, ja, mijn kind, het is een liefelijkgespeel.... Endelijk tellen we de hoopkens te gare. Ze likte met hare tonge trage over hare lippen, maar hare handen bleven onbeweeglijk liggen. Op denzelfden toon, bijna zonder overgang in de daling van hare stem, zei ze: Trouw nu ... trouw nu gauw met Sebastiaan ... ons basis is sterker, als ge getrouwd zijt met hem.... Waarom schrikt ge, Goedele?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek