Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
De woeste wilde natuur schrikt bij de nadering van iets, waarin zij het bovennatuurlijke meent te voelen. De krachten der duisternis kennen elkander en hebben onderling een geheimzinnig evenwicht. Tanden en klauwen vreezen het onvatbare.
En plooi ùw willen naar des meesters wil. ADRIANA. U schrikt van de' echt die slavernij wis af? LUCIANA. Neen, eer maakt angst voor huwlijkszorg mij laf. ADRIANA. Zijt ge eens getrouwd, dan wilt ge ook wel regeeren. LUCIANA. 'k Wil onderwerping eerst, dan liefde leeren. ADRIANA. Maar als uw man zijn toevlucht elders nam? LUCIANA. Ik zou het dragen, tot hij wederkwam.
Een rechtgeaard man wordt door zulk een schouwspel diep getroffen, en hij schrikt er ook van, omdat hij bevreesd is dat er eene scène op zal volgen. De meeste mannen nu zouden liever tien mijlen ver op hun pantoffels loopen, dan met een jonge dame, die het op de zenuwen krijgt, te doen te hebben.
o, Dat wondere water, dat oor en oog en tong gelijkelijk weldadig aandoet, het kan vreeslijk worden; want als de golven worden opgestuwd, schrikt de schepeling; en als het breekt door dam en dijk, vernielt het hoeve en akker; maar in zijn aard is het water zegenend, reinigend, benedijend.
Eén nadeel echter en het is een heel erg schrikt velen van Deli af: de onveiligheid. Zij is er altijd geweest: van het begin af zijn aanslagen van koelies op Europeanen voorgekomen. Maar betrekkelijk veelvuldiger zijn zij geworden juist in den laatsten tijd, nu de oorzaken van haat der koelies tegen de Europeesche leiders van het bedrijf juist minder zijn geworden.
Zóó plotseling, zoo spontaan evenwel overkomt hem dat gevoel, dat hij er, ondanks zichzelven, van schrikt. Hij merkt, dat hij eerst bleek wordt en dan weer rood, en ziet met eenigen angst naar Tournels gelaat, of daarop ook te lezen staat, dat deze zijn ontroering bemerkt. Maar neen! de oude man is veel te veel met zijn eigen gedachten bezig om op Dorus te letten.
De philosoof had hem met een ernstig gelaat aangehoord, alleen nu en dan een snellen blik werpende op het portret van den koning Taï-ping, dat de kamer versierde, een portret dat hem hij was er nog niet mee bekend ten erfdeel beschoren was. »Je schrikt dus niet terug voor de verplichting, die je op je neemt om mij te dooden?" vroeg Kin-Fo.
DROMIO VAN SYRACUSE. Wel, als het uur een rakker treft, dan schrikt het en keert om. ADRIANA. Als of de tijd in schulden stak! hoe dol! wie hoorde 't ooit? DROMIO VAN SYRACUSE. Tijd is bankroet; beloven doet hij, ja, op 't uur betalen nooit. En dief, dat is hij ook, ja, geef maar acht, Hoe steelsch hij komt en gaat, bij dag en nacht!
"Gaat u 's even allebei zitten, en zet vroolijke gezichten en schrikt niet!.... Ik heb gewichtig nieuws!.... Ik ben geëngageerd!.... Met juffrouw Tadingh,.... een dochter van de weduwe Tadingh, u weet wel, waar we laatst over spraken.... Ik heb haar van middag gevraagd.... En met de moeder is 't ook al in orde!" Met open monden en groote oogen hoorden ze 't aan.
«Tot hiertoe voer Lorenzo enkel op de Middellandsche zee, heden onderneemt hij eene reis naar het verre Noorden, die reis schrikt mij af, Lenora, zij zal lang duren, want in de afgelegen streken, die Lorenzo bezoeken zal, is de winter streng en mistig, hevige orkanen woeden er op den Oceaan, zij beletten de schepen naar huis terug te keeren en ik ben oud en ziekelijk, wie weet of ik Lorenzo nog zal wederzien.»
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek