Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Zoo geel ik sedert een tiental jaren de verzen, die ik schrijf, niet meer uit, omdat ik ook over verzen schrijf, en de gedachte niet kan verdragen, dat men daarnaast mijne eigene verzen voor de modellen zou willen aanzien van hoe ik vond dat verzen moesten zijn.
"Men noemt ze koortsboomen." "Omdat ze koorts geven?" "Neen, omdat zij die wegnemen." "Goed, dat ga ik opschrijven," zeide de reporter. "Schrijf het op, Spilett, want het schijnt gebleken, dat daar waar men eucalypten vindt, moeraskoortsen worden geweerd.
"Wonderlijk", zei het vrouwtje eens, "hoe zou het toch zoo komen, dat je vroeger zooveel verdriet had van al je goed en nu niet meer. Nooit hoor ik je er meer over klagen. Je kleeren, je boeken en schriften, je schrijf-, je naaigereedschap, alles heeft zich, dunkt me, gebeterd, alles is gedwee en gehoorzaam geworden."
Die Blankaart! ik beef, als ik om hem denk; 't is een Enaks kind, groot van stature; ik ben een stinkend niet bij hem. Zij is danig ontsticht door jou brief: schrijf dan een briefje, dat je berouw hebt, en geef den Engel Satanas de schuld, je weet, die is onze wrijfpaal. Schik u wat naar heur zwak geloof. Overleg dit alles nog eens; ik heb geen tijd. Denk, dat wij haar noodig hebben.
Ik geloof dat één enkel middel meestal voldoende is.... Ik wil wel trachten u te zeggen wat ik bedoel.... Laten we dien eenen zin nog eens hernemen.... Als ik schrijf: al blauwig van den vroegen uchtend, dan zou een ander geneigd zijn, een heele beschrijving van 't woud te geven met allerlei effectmiddelen, niet waar? maar ik wil zoo beknopt mogelijk blijven.
Een mijl of drie noordelijk van de plaats waar ik schrijf, is een kleine uitgestrektheid hoogopgaand open bosch, waar een paar jagers jarenlang van hebben geweten en dat ze in 't oog hielden, terwijl andere er achteloos aan voorbijgingen, want het zou in de heele streek wel de laatste plek lijken om wild te vinden.
Ik schrijf dan ook daaraan de pogingen toe, door hem aangewend om u op het feest te doen verschijnen." "Ik zal mij op geen zijner feesten meer vertoonen," zeide Madzy. "Het ware, zooals nu de zaken staan, een onvoorzichtigheid," zeide Aylva, "u opnieuw aan zijn uitnoodigingen te onttrekken. Wij moeten vóór alles mijden, hem noodelooze redenen tot misnoegen te geven.
"Schrijf hem dat hij niet meer aan mij moet denken!" fluisterde Maria Clara Sinang in 't oor, toen ze afscheid van haar nam. "Hoe zoo?" Doch de tante kwam binnen, en Sinang moest wel heengaan, zonder te begrijpen wat haar vriendin haar gezegd had. De goede tante zette een stoel bij het licht, zette de bril op de punt van haar neus, en, een boekje openslaande, zeide ze: "Let nu goed op, mijn kind.
SILVIA. Ja, ja, gij schreeft dit, heer, op mijn verzoek; Maar ik begeer het niet; het is voor u; Ik had nog meer gevoel er in gewenscht. VALENTIJN. Beveel slechts, en ik schrijf een and'ren brief. SILVIA. Zoo lees ook, is hij af, hem voor mij over; Bevalt hij u, nu goed; zoo niet, ook goed. VALENTIJN. En als hij, jonkvrouw, mij bevalt, wat dan? SILVIA. Bevalt hij u, wel, houd hem voor uw moeite.
Het onderwerp, dat Mevrouw van Zuylen-Tromp behandeld wilde zien, was "'t leven der Inlandsche vrouw". Over dit onderwerp schrijf ik nu liever niet. Ik heb daarover veel te veel te zeggen, en zou nu onmogelijk daar een geregeld verhaal van maken. Over een paar jaar misschien, als ik verstandiger en kalmer ben geworden, zal ik het aandurven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek