Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
Haast op hetzelfde oogenblik holt Han opnieuw naar de fluit, maar voordat hij ze te pakken heeft, loopt Oom driftig op hem toe en geeft hem een flinken klap in het gezicht. Ik weet niet wie meer verontwaardigd was, Han of ik. Hij trapte, beet. Ik riep hem dadelijk tot me, nam het schreiende kind in mijn armen. Daarna bracht ik hem gauw tot kalmte.
Wanneer gij volwassen zijt, zult gij dat alles inzien." "Er is niemand, die beter is dan gij!" riep hij wanhopig weenend, en haar met kracht om de schouders vattend, drukte hij haar met van inspanning bevende handen tegen zich aan. "Mijn hartje, mijn kleine!" zeide Anna zacht, als een kind schreiende. Op dit oogenblik werd de deur geopend en Wassili Lukitsch trad binnen.
Zij kwam bij mij en vertelde mij, hou het er mee gesteld was, en ten laatste heeft zij mij schreiende gebeden, haar toch te helpen, dat haar vader weder vriendelijk jegens haar werd." "Waar is zij dan?" vroeg hij. "Zij is naar haar kamertje gegaan." "Zoo," antwoordde hij en liep weer op en neer, tot hij eindelijk de deur opende en het vertrek verliet.
Ze suste den kleine, die zacht schreiende ontwaakt was. «'t Is waar, 't ging vallen", volhardde de deerne, «vraag het maar aan 't heertje!" Een ratelende woordenwisseling volgde. Met gebogen rug bleef de schilder zitten, als vastgeplakt aan zijn plaats, badend in den grooten klaterenden gloed.
Ze zochten den geheelen dag, en 's nachts sliep Helias niet; den volgenden morgen begon hij dadelijk weder te zoeken, weenende van wanhoop. Hij ging al schreiende voort. Eindelijk bereikte hij een water, waar hij zes schoone zwanen zag. Hij naderde den vijver, en riep de trotsche vogels tot zich. Ze zwommen naar hem toe, hij streelde ze, ze aten van het brood, dat hij hun gaf.
»Ja, lieve Vader; zooals God het wil,« kwam zacht het antwoord. Toen ze gestorven was, zei Luther: »'t Is wonderlijk, te weten dat ze in vrede en tot haar bestwil heengegaan is, en toch zoo bedroefd te zijn.« »Lieve Käthe, laat ons toch bedenken wáár ze is en hoe goed ze 't nu heeft,« troostte hij zichzelf en de schreiende moeder.
»Mientje, hier houd ik het niet langer uit o foei, ze zitten me op mijn hoofd, en ah bah, daar kruipt er een in mijn mouw. Mientje, hu, hu, haal dat beest er uit! Haal het er uit, zeg ik!» »Ik durf niet, dat durf ik niet!» En op een draf, met haar boezelaar over het hoofd, nam Mientje, schreiende van schrik, de vlucht, de kamer uit en naar beneden.
O, hoe was zij bezorgd geweest over het lot van de beide dappere jongelingen, die zich zoo stoutmoedig binnen de benarde stad hadden gewaagd, om Anna te zoeken en zoo mogelijk te redden. En Anna drukte zij schreiende van vreugde aan haar hart.
Het vrouwtje lachte niet, ze luisterde heel ernstig toe, en toen ze eindelijk alles wist, vroeg ze: "En is er thuis nu niemand, lieve kind, die je eens raden en helpen kan?" En toen heel zacht: "Heb je geene moeder?" "Neen, neen," barstte Ida schreiende uit, "eene moeder heb ik niet meer. En Vader zou ik niet durven vragen. Ik zie hem ook haast nooit, hij zit altijd te studeeren.
"Bij u, mijn goede Juffrouw," zeide Amelia, zich schreiende over Tante heenbuigende en haar omhelzende: "Ach! waaraan heb ik zooveel goedheid verdiend?" "Wel!" zeide Tante: "staat er niet geschreven: "ik was vreemdeling en gij hebt mij geherbergd?" Gij neemt dus aan, nietwaar?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek