Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Men scheen hieraan gedacht te hebben, want achter de opening was een blikken plaat met duizend gaatjes bevestigd, kleiner dan die van een schuimspaan. Onder deze plaat was een spleet als die der brievenbussen. Rechts naast de getraliede opening hing een schelkoord. Trok men aan deze koord, dan klonk een klokje en men hoorde zoo dicht bij zich een stem dat men er van schrikken zou.
De ongesteldheid mijner Justine zou mij alles doen vergeten," hernam mevrouw, terwijl zij aan het schelkoord trok: "Een glas petit-Bourgogne of....?" "Vriendelijk dank," zeide Smits: "Ik heb geen tijd te verliezen; maar ik herhaal het mevrouw: verzuim ten opzichte uwer dochter de voorgeschrevene middelen niet."
"Nu, Klaartje," zeide zij, terwijl zij water opgoot, "er is goed nieuws. We hebben een prettig vooruitzicht tegen overmorgen." "Tegen overmorgen, tante?" zei Klaartje, het schelkoord op de vensterbank neerwerpende en een vroolijk gezicht toonende. "Ja," antwoordde mevrouw Vernooy; "raad eens wat?" "We gaan naar de comedie." "Neen kind! er is vrijdag geen comedie." "Naar het concert?"
Tom haalde zijn grootste schat voor den dag, een koperen knop van een schelkoord, hield haar dien voor en zeide: "Becky, die is voor jou; neem hem, als je blieft." Zij smeet het geschenk op den grond. Toen stapte Tom de deur uit en ijlde naar buiten, naar de heuvelen, om dien dag niet meer naar school terug te keeren. Nauwelijks was hij verdwenen, of Becky gevoelde berouw.
Met een smadenden blik beschouwt ze vluchtig het sprekend portret van den generaal, 'twelk met dat doordringende oog op haar neerziet. Eensklaps treedt ze op het schelkoord toe en trekt er met kracht aan. Eenige oogenblikken later verschijnt Hendrik. Eva in een voltaire neergegleden, heeft een achtelooze houding aangenomen en zegt: "Wil je mijnheer roepen. Zeg dat ik klaar ben."
Gerrit is overgekomen... Nu, Klaartje, bloos maar zoo niet." "Lieve tante, ik bloos in het geheel niet," zei Klaartje, opstaande en in den spiegel kijkende, "ik heb immers den man nooit in mijn leven gezien!" "Dat's goed; maar je hebt genoeg van hem gehoord," hernam tante met een lachje; "en hij interesseert je wel." Klaartje liet tante praten, en nam haar schelkoord weer op.
Ik zal aan boord komen, zoodra mij dat goeddunkt, en u zult mij verplichten met u verder niet over mij te bekommeren." Jack trok aan het schelkoord; de bediende, die aan de deur had staan luisteren, trad onmiddellijk binnen en eer Sawbridge, verbluft door zoo'n verregaande brutaliteit, iets zeggen kon, gaf Jack den bediende last meneer even uit te laten.
Terwijl zij zich kleedt, denkt zij verwonderd over dat alles na. Dan gaat ze in de aangrenzende kamer en trekt aan het schelkoord, om straks met nauwelijks bedwongen blijdschap aan de dienstbode het heuglijk nieuws mede te deelen. Ze moet het aan iemand vertellen! Dan geeft ze hare bevelen en blijft alleen.
"Wat moet ze dan in vredesnaam aan! Deze blauwe jurk is niets wijder. Weet jij ook wat?" "Misschien kan ze die flanellen blouse aan van me! U weet wel, die lichtgele; ik draag haar weinig meer. Mij was ze altijd veel te wijd." "O ja, dat kunnen we wel eens probeeren. Och, schel even, lieveling." Cécile trok aan het schelkoord en Keetje verscheen weer.
Mevrouw nam den doek en lichtte dien op. Genadige hemel! Wie beschrijft haar schrik bij het zien van die honderden wriemelende, gonzende en brommende meikevers! Van ontsteltenis gaf zij een hevigen gil en vlug ijlde zij naar het schelkoord, waaraan zij zenuwachtig begon te rukken. Zonder ophouden, met den blik stijf op de noodlottige mand gericht, bleef zij doorschellen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek