Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
"Ik vind het zeer aangenaam, dat ik juist op een oogenblik kom, dat wij deze kleine zaak kunnen regelen, zonder dat het u derangeert," zeide hij en bood de quitantie aan Marcel aan, die de attaque niet anders pareeren kon dan door uit te wijken en met zijn schuldeischer nogmaals de scène tusschen don Juan en Dimanche te spelen. "U hebt, geloof ik, ook nog eigendommen in de provincie?" vroeg hij.
Hij vermeed haar blik; hij wilde niet zien, hoe zij in haar toestand over het geheele lichaam sidderde en er vernietigd en ongelukkig uitzag. "Ik.... Ik wil zeggen, dat men zoo niet leven kan, dat het een kwelling is...." zeide zij. "Er zijn menschen in de buffetkamer," antwoordde hij verdrietig: "maak geen scène." "Dan willen wij hier binnengaan." Zij bevonden zich in de voorkamer.
Maar dadelijk herzag zij, door haar rap gepeins, de vreemde vrouw van gisteren, in de logie van haar eigen broeder, eene onbekende, die geen enkelen blik naar de scène wierp en bij elke gelegenheid Rupert had bespied. En ze vroeg, met vastheid: Was het de eerste maal? Ja .... Ik denk wel: ja .... Hij veinsde eene lichtzinnige onzekerheid, die Francine zeer deed.
Niet!!?" Zij stampt met den voet: "Goed zoo!.... goed! dan houd ik je voor 'tgeen ik nooit heb kunnen denken; ja, voor een....." "Nu niet verder Eva, de scène behoeft niet tragisch te worden. Van morgen heb ik om Kartenglimps brief gelachen; maar, geloof me in vollen ernst, meer reden tot lachen is er nú om je ijverzucht, dan toen om je plannen voor onze verheffing in den gravenstand."
Deze woorden kwamen Meta te binnen, terwijl zij in het schijnsel van de ondergaande zon zat te borduren, 't Was hun eerste ernstige oneenigheid; haar eigen heftige uitval scheen haar nu laf en onredelijk toe, nu zij zich dien weer voor den geest riep; haar boosheid leek opeens zoo kinderachtig, en de gedachte aan den armen John, die bij zijn thuiskomst met zoo'n scène verwelkomd werd, verteederde haar geheel.
Doch de scène, die ons de meeste pret verschafte, was die, waarin Jan Claeszen, in de bakkerij geslopen, den oven bestal, en zijn roof onder zijne handen in ulevelletjes en chocolaadjes herschapen met volle armen over ons uitstrooide.
"Die Petersen moet toch een prachtstuk van een kerel wezen; ik zou hem gaarne persoonlijk willen leeren kennen," zeide mijn collega, toen ik hem de scène in den biertuin afschilderde. "Hij schijnt in alle geval de eenige manier te bezitten om met deze pleizierige heeren 'Beefs' om te gaan.
Op die wijze ziet men die historiese scène geheel en al in het licht van de terugkeer van de verloren zoon en van de scène bij Terentius waar de oude vader zijn ongehoorzame zoon vergeeft; in het licht van kristelike sentimentaliteit en antiek humanisme wordt de scène er als één uit een roman. Even romanesk is de kroniek van de Normandische monnik Ordericus Vitalis over de Normandiese vorsten.
Het komt tot een hevige scène in de grote zaal waar de bruiloft gevierd wordt, maar als Koning Philip, verbitterd, zijn zoon een zwaard in de zijde wil stoten, struikelt hij en wordt gewond, waarop Alexander hem in zijn armen opneemt, hem op een bed legt, en hem door zijn verwijten en door hem zacht toe te spreken er toe brengt zich met Alexander's moeder te verzoenen.
Verlat ging onderwijl bij Vere, waar hij tot vespertijd verbleef. Nooit was hij zoo lief met haar als hij dien dag was. Hij sprak niet over de laatste scène en Vere had het gevoel dat hij er niet over wilde spreken om niet eene wonde te heropenen, die hij met alle mogelijke blijken van achting en genegenheid wilde balsemen en genezen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek