Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
"Het was het tabakszakje van den man zelf, mijnheer. Zijn naamletters stonden er in. Bovendien is het duidelijk, dat hij als oud-kapitein van een vaartuig, dat op de robbenvangst ging, zulk een tabakszak had." "Maar hij had geen pijp." "Neen, mijnheer, wij konden geen pijp vinden; hij rookte inderdaad zeer weinig. Maar het was mogelijk, dat hij tabak kreeg van zijn vrienden." "Ongetwijfeld.
Dien raad volgde ik getrouw op, en Bob en Karel knikten mij goedkeurend toe. »Je doet het best,» zei Bob. »Echt lekker, hè?» »Ja, maar een beetje bitter,» merkte ik op. Eigenlijk vond ik het afschuwelijk, maar wijl mijne kameraden het zoo heerlijk vonden, ontbrak mij de moed, om dat te bekennen. Dus rookte ik dapper voort. Toch speet het mij niets, toen Bob zeide: »Nu ben ik weer aan de beurt!»
Die leeuwen temmen kan en tijgers sluit in band, Is vrijheer van zijn arm, en duldt geen Dwingeland." Hy sprak, en wierp zijn' staf verachtlijk in den hoogen. Gaat, staat uw afkomst by; Argostan vreest u niet." Nu zweeg hy. 't Voorhoofd rookte, en 't schuim der breede lippen Stoof ziedende om den mond! Men hoort geen' adem glippen: 't Stond alles, als ontzet.
En Bavink was niet zooals we hem graag zagen, wanneer Lien er bij was en had een neiging om haar voortdurend te knijpen. Dat was hinderlijk. Gelukkig liet hij haar al heel gauw weer thuis, omdat-i dacht, dat Lien mij oogjes gaf. Bekker zei: "Meiden, dat is niks" en rookte met bizonder welbehagen z'n steenen pijpje toen ze er voor 't eerst weer niet bij was. Het was dien avond ook heel genoegelijk.
"Ik heb vanmiddag nog even den burgemeester gesproken," deelde Teunis mee, eensklaps van onderwerp veranderende. "Zoo!" antwoordde Klaas en bleef stevig doorrooken. "Ja," bevestigde Teunis en rookte ook verder. "En wat hoor je tegenwoordig van je Gerrit?" vroeg Gijsje; veel te snel naar den zin van haar man, want ze viel met die vraag met de deur in huis.
Hij maakte wat promotie in z'n betrekking en erfde een kleinigheid, veranderde gaandeweg van kleermaker en schoenenwinkel, kocht toen ook dat witte flanellen pak, rookte geregeld sigaren van vier cent inplaats van tweeëneenhalf, had ten slotte zelfs een kistje in huis, droeg fijne overhemden en niet meer van die dikke wollen sokken, waschte z'n handen voor en na 't eten, en gaf iedere week enkele guldens uit in cafés, alleen en met z'n vrouw.
Toen begreep ik dat alles ontheiliging was, wat mij ook maar eventjes aan de gedachte van háár kon onttrekken en zonder nog naar iets te kijken of te zoeken liep ik recht naar mijn ongezellige pension-kamer toe en sloot er mij met mijn ziedende gevoelens en gewaarwordingen op. Ik dronk veel water en rookte sigaretten, mijn strak-starende oogen in het onbestemde vóór mij heen gevestigd.
MEVR. ALVING. Och kom, je herinnert je niets meer van die jaren. OSWALD. Jawel, ik herinner mij duidelijk dat hij mij op zijn knieën zette en liet rooken uit zijn pijp. Rook, jongen, zei hij ... flink rooken, jongen! En ik rookte wat ik kon, totdat ik voelde dat ik heelemaal bleek werd en het zweet in groote droppels op mijn voorhoofd stond. Toen lachte hij dat hij schaterde....
Een blauwe geurige rookwolk steeg op en achter die dikke wolk hoorde men de verrukte stem van den zeeman, die herhaalde: "Tabak! echte tabak!" "Ja, Pencroff," antwoordde Cyrus Smith, "en waarlijk uitmuntende tabak." "O! Goddelijke Voorzienigheid! Geheiligde Schepper van alle dingen!" riep de zeeman uit. "Er ontbreekt nu niets meer aan ons eiland!" En Pencroff rookte, rookte, rookte!
Zij ging naar een hoek in de kamer en haalde één van zijn lange meerschuimen pijpen voor den dag die, waar hij gewoonlijk uit rookte, als hij zat te werken liefkoozend streek zij er mee tegen haar wang en bleef er in gedachten heel stil mee in haar hand staan, tot een moe stemmetje zeide: "Helle heeft slaap. Helle wil naar bed."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek