Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 oktober 2025
Juist, waar hij gewoon was te leunen, hadden ze inkt gesmeerd... Maar nou zou-ie doen, alsof-ie niks merkte, alsof-ie d'r stomme, rooie gezichten niet zag, nou zou-ie z'n hand met z'n zakdoek afdrogen... Zoo, bleeke Willemsen met je rooie haar en je vieze zomersproeten, daar zal je geen plezier van hebben... lompe vlegel... Wat was dat nou weer... Goeie God, wat 'n ellendelingen!...
De stilte, de groote, plechtige, plotselinge roerloosheid en stilte van de menigte was nog het indrukwekkendste en het aangrijpendste van alles. Die rooie, gezonde gezichten der toeschouwers, die welgedane, lustige kerels wien niets ontbeerde, daar zagen ze nu eindelijk van héél dichtbij, D
Men spreekt de personen, aan wie ze gegeven zijn, daar wel rechtstreeks mede aan, of noemt hen wel met die namen, ook in hun byzijn. »De rooie," »de lamme," »de bult," »mankpoot" zijn zulke liefelike namen die in onze achterbuurten soms zoo algemeen in gebruik zijn, dat menigeen nooit anders wordt genoemd door de lieden zyner dageliksche omgeving.
Maar daar ben me te trotsch voor... as atheïst!... Wat ie nou is?... 'k Denk er vaak an ... 't kan best beure dat z'n ziel nou weer spookt in die koei daar, die rooie op 't veld ... Hoe 'k d'r an kom ... maar 'k kijk er 't dier dikwijls op an ... Net zukke ooge... zoo trouw... echt fideel.
"Houe jullie je pooten nou een oogenblikkie tuis! Of wat let me: je krijgt met Rooie Hannes te doen! Wie wil er een pak op z'n nuchtere maag hebben! Toone jelui nou dat er tegen ons geen pelisie noodig is! Als je nou zoet je beurt afwacht, komme binne vijf minuten de Skoltiane buite!" "Hoera voor Rooie Hannes! Dat beloven we je, hoor!"
André stak 'n lucifer aan; daar zaten we allemaal op den grond tusschen de scherven en plassen wijn en vla, stil, in-eens stil van den schrik. 't Flikkerlichtje van den lucifer glimmerde maar even om onze rooie koppen, maar dat eene oogenblik zal me onvergetelijk zijn in z'n groteske onwezenlijke dwaasheid........ Maar nu moet ik weg.
De schande, welke de laatste moest ondergaan, en welke den zoon had doen besluiten om een land te verlaten, waar men hem zou nawijzen als het kind van hem, die op dat oakelikke rooie ding op de merkt ten oanzien van alle boeren wier oan de poal gesteld van die schande zou hij bevrijd worden, want, Teunis was harder ziek dan de cipier gedacht had, en nog dien zelfden avond sprak Teunis voor de laatste maal, en 't waren woorden, die Paul vol innigen dank de handen deden vouwen, want, vader had gezegd: "Vergêving Paul.... vergêving Deine.... vergêving o God!?"
Ik heb Torwald's leven gered. MEVR. LINDE. Gered? Hoezoo gered? NORA. Ik vertelde je immers van die reis naar Italië. Torwald zou er nooit boven op gekomen zijn als hij er niet heen gegaan was.... MEVR. LINDE. Nu ja; en je vader gaf je het noodige geld er voor.... Ja, dat gelooft Torwald en alle andere menschen gelooven het; maar.... MEVR. LINDE. Maar?... NORA. Papa gaf ons geen rooie duit.
Christien sneed de andijvie of de rooie kool, ik stond bij haar aan de rechtbank, en daar had je een formeele zangles. Niemand was verlegen om den mond open te doen, niemand schaamde zich zijn stem. Het huis weergalmde van lied. Je zong in de keuken bij 't schoenenpoetsen, je zong in de gang, je zong in alle kamers, in de huiskamer, de slaapkamer, de bestekamer.
't Schip stond in 't rooie gegloor, waggelde, doch opstootend zijn gestookten stoomadem, dreunde het neêr, plompend ging zijn macht voort door de moordzee die van verslagenen dreef.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek