Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Professor Roestink begaf zich naar E. om den echt zijner vrienden kerkelijk in te zegenen tot groote vreugd ook zijner oude gemeente. Dat het kleine stadje in rep en roer was, kan men denken.
Toch achtte Roestink zich niet gerechtigd om ten aanhoore van anderen den schilder uit te lokken zich op dit punt te verklaren en den laster te beschamen of het harde oordeel te bevestigen.
En dan zou ik hem aannemen. Ik weet wel, met den kerkeraad kan men doen wat men wil, maar toch.... zoo mag ik er het handje niet mee lichten." »Ten laatste zei ze, dat ze haar Pieter naar Roestink zond, omdat... die het ware licht had..." »Wel, wel! zei ze d
»Eerst te vijf ure, dat is waar, en de meeste gasten komen ook niet lang vooruit; maar professor Roestink zou toch vroeger komen, en.... om u de waarheid te zeggen, hadden wij bij het tweede déjeuner al een gast gewacht, die zeker graag een tête a tête met u zou gehad hebben, eer gij te zamen aan tafel gingt."
»O! als hij meegedaan heeft zal het nu wel uitkomen, daar Roestink zich met de zaak bemoeit, en dan springt het plan met het kantoor vanzelf af, en als hij onschuldig is, dan zou ik niet graag door eene voorbarige beschuldiging oorzaak wezen dat men twijfelachtig over hem dacht en dat hij voor 't hoofd werd gestooten."
»Jongelief! word maar wat ik van u wacht, en ik zal mij volkomen beloond achten." »Het is toch vreemd, dat die Piet Snibs niet komt," sprak nu Roestink, op zijn horloge ziende, met kennelijk misnoegen, »zijne schuld is het niet, dat weet ik vooruit." »Maar zijne moeder zal hem geplaagd en verhinderd hebben," zei Frits, »als u 't goedvindt, zal ik er eens naar toe gaan en zien wat er hapert."
En liefdekoorden, ja, een mooi ding voor zoo'n verstokte als hij is, die heel gauw zou uitspatten als ik hem niet goed onder tucht hield. »Goed moeder, ik zal er op rekenen," was het lakonieke antwoord van Piet. Na dit tooneel, na zulk een misverstand van zijne beste bedoelingen, zijne trouwste vermaningen, was Roestink schaakmat; hij gaf het althans voor dien dag aan vrouw Snibs gewonnen.
»Ik geloof, dat juist zulk slag van volk zich het meeste zoo iets inbeeldt, en als ze dan nog in dien eigenwaan versterkt worden door een collega!" »Ik zie wel, juffrouw Willems!" viel Roestink in, kalm maar strak, »dat ik met u niet kan redetwisten op dit punt.
»Het zou wel zoo erg niet gemeend zijn als Santje het voorstelde, en dat Roestink voor zijne opinie uitkwam op den stoel kon niemand hem kwalijk nemen." Meer hinderde het hem, dat er reeds eenige dagen na den bewusten avond verloopen waren zonder dat hij bericht kreeg van het ingestelde onderzoek bij vrouw Snibs en zoon.
»Zeker neen!" viel Roestink in met levendigheid. »Als wij in ons ambt niet genoeg hebben aan zedelijken invloed en overwicht en ons tot het wereldsch gezag moeten keeren om hulpe, ware 't beter mantel en bef aan den kapstok te hangen en dienst te nemen bij het staande leger om nog tot iets nut te zijn!" Juffrouw Willems zag hem aan met een twijfelachtigen blik.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek