Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
»Zou je dan denken, dat ik ook maar een enkele beet van mijn eigen paarden zou kunnen eten?" vroeg moeder Jane. »En jullie hebt toch van avond óók geen gebrek gehad, is 't wel?" »Neen, neen," zei Reinier, »het maal heeft me kostelijk gesmaakt!" De Russische kogel die hem op het slagveld bij Malo-Jaroslawitz getroffen had, bleek gelukkig niet diep gegaan te zijn en had geen edele deelen geraakt.
Reinier had geen enkele beweging gemaakt; hij sloot zijn oogen, maar twee dikke tranen rolden langzaam over zijn verbleekte wangen neer. »Ik zie," zei Stargardt, »dat ik je alleen moet laten; je bent wat van streek, dat deugt niet voor je." Hij wilde weggaan, maar Vermaat greep zijn hand.
»Zoo'n gemakkelijke gelegenheid om u te wreken zou u voorbij laten gaan?" zei Reinier met een medelijdend lachje. »Naar welken maatstaf beoordeelt u zoons van marketentsters, mijnheer Vermaat?" vroeg de ritmeester, hem strak in de oogen ziend. »Niet naar u zelf, is 't wel? Want de familie Vermaat bleek mij altoos veel te nobel om lafhartig wraak te kunnen uitoefenen."
Drie jaren lang mocht graaf Reinier in kalmte en vrede zich in Neerlands rust verheugen; drie jaren nog mocht hij, na het gesloten bestand, het goede der aarde op zijn adellijk slot genieten; doch toen konden de zware muren noch de ijzeren sloten den aanrukkenden vijand afweren.
»Drommels!" pruttelde hij, »die wond schijnt ook al op mijn oogen te werken." De gekwetste zweeg, maar liet zijn hand in die van zijn vijand. »Zou je op een paard kunnen zitten, als je wat ondersteund werd?" vroeg Stargardt nu. »Ik weet het niet," antwoordde Reinier week. »We moeten het maar eens probeeren," zei Jakob, »Maar eerst wil ik zoo goed mogelijk je wonden zien te verbinden."
Hij beantwoordde ternauwernood mijn eerbiedigen welkomstgroet en buiging, keek mij aan, alsof hij zich bij geene mogelijkheid konde voorstellen, wie ik toch wezen mocht, wendde zich vervolgens tot den koetsier, en riep dezen toe: "Reinier! gij zorgt dat gij precies te zeven uren weer voor zijt: precies te zeven uren: en gij ziet het rijtuig goed na; want ik vrees dat het heel wat te lijden heeft gehad: en gij brengt het bijdehandsche paard naar den smid en laat het opnieuw beslaan."
»Zouden wij de rest van den tocht maar niet te voet afleggen?" stelde Jakob voor. »Me dunkt, in den loop van den dag zullen wij het corps van Ney toch wel ingehaald hebben." »Mij best," zei moeder Jane. »Ik ben verstijfd van de koû en een flinke lichaamsbeweging zal goed doen!" »En de paarden?" vroeg Reinier.
»Hé, Vermaat!" riep een man, Reinier herkennend, »ben je waarachtig de ellende ontkomen?" 't Was een vroegere klant van zijn vader, die menig pondje tabak uit den winkel gehaald had. »Nou, wat zeg je er van?" ging hij voort: »Een prachtig vuurwerk, hè?"
Nauwelijks kreeg hij dezen dus in 't oog, of hij stapte haastig op hem toe, vol blijdschap vertellend, waar hij zelf zoo vol van was. Reinier zag hem spottend aan: »Ei zoo, had het jongentje soms gevraagd of zijn moesje op hem wou komen passen?" vroeg hij ironisch. »En zal moesjes schort nu straks de kogels voor hem moeten opvangen?"
Het was geene schilderij in olieverf, maar eene groote teekening in zwart krijt of oost-indische inkt, door een ouderen kameraad vervaardigd naar eene fotografie. Het stelde Reinier voor in atelier-kostuum, met de armen over de borst gekruist, op een derde of vierde der natuurlijke grootte.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek