Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Vermoedelijk hechtte de vaderlijke eigenliefde aan dit alles meer waarde dan het verdiende; doch niemand kon tegenspreken, dat voor het minst de schijn in het voordeel der hoogst gespannen verwachtingen pleitte. Reinier was noch verwaand, noch een druiloor, maar een wonderkind in den vorm van een gewonen jongen.
»Maar dan zou ik zelf daar toch een eind aan maken!" adviseerde een ander. »Hij zou je waarachtig zijn kameraadschap nog wel kunnen opdringen als je al lang en breed majoor was!" Daar had Jakob eindelijk Reinier in 't oog gekregen, die zich echter hield, of hij hem in 't geheel niet zag.
Verheugd kwam mijnheer Vermaat er mee thuis: »Nu zal het vrede worden... nu is de oorlog gedaan!... Reinier loopt nu geen gevaar meer te sneuvelen!..."
De 10e augustus 1304 had de zeeslag tussen de twee vloten plaats; het gevecht duurde twee dagen, van de morgen tot de avond: de eerste dag was het voordeel aan de zijde der Vlamingen en wellicht zouden zij de zege ten volle behaald hebben, maar hun schepen des nachts op een zandplaat vastgeraakt zijnde, werden zij des anderendaags door de Fransen, onder de befaamde zeeoverste Reinier Grimaldi, geslagen; hun schepen werden verbrand en de jonge Gwyde verviel met vele anderen in de handen van de vijand.
Ze kozen allen het laatste en na een kort gebed tot onzen Lieven Heer stak Claessensz, zelf den brand in 't kruit en ... vloog toen met de zijnen in de lucht. Twee er van zijn half dood in de handen van den vijand gevallen. Die moeten dat zeker verteld hebben! Hoe vind-je 't, Huib, mooi, hé?" "Ja, mooi, mooi!" riep ik en schreeuwde: "Leve Reinier Claessensz!"
»Misschien meent de Keizer," vond Reinier, »wanneer hij gedurende verscheidene dagen zijn brieven uit Smolensk dateert, dat hij zijn vlucht zal laten voorkomen als een langzame, roemrijke terugtocht. Hij heeft ten minste bevel gegeven, de torens op de wallen te vernielen, omdat hij niet meer door die muren wil opgehouden worden, zooals hij zegt."
Zij wierpen zich als een zwerm roofvogels op de doode paarden neer, hieuwen er lappen vleesch van af, en ondanks het protest van Reinier Vermaat en enkele andere vrienden, ondanks de smeekingen van moeder Jane, sloegen zij den wagen tot brandhout, om het vleesch aan de punt van sabel of bajonet een weinig te roosteren en daarop half rauw te verslinden.
»Neen, dáár zal hij toch wel geen kans toe zien!" gaf Reinier toe. Het bleek echter bij den intocht, hoe deerlijk zij zich hierin vergisten. 't Is waar, de algemeene stemming bij de burgerij was dof, somber, mokkend; en de prefect begreep zéér goed, van een dergelijke burgerij geen kreten van geestdrift te kunnen verwachten.
Een wilde opstuwing was er het gevolg van; en geperst en mee gesleurd kwamen Reinier, de marketentster en Jakob daardoor, over lijken en stervenden, aan den anderen oever. Daar vonden zij Willem die, door den korten afstand, er in geslaagd was den kant te bereiken.
Maar ook Reinier en Jakob wierpen een laatsten blik naar dat vreeselijke Russische land, waarin zoovelen waren achtergebleven, die het met zooveel vreugde en trotsch waren binnengerukt. »Kom, moeder, kom!..." zegt Jakob; het wordt hem daar op eenmaal zóó nameloos wee, dat hij nu maar verder wil.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek