Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Zij zou hem graag den heelen Zondag bij zich thuis gehad hebben, maar spoorde hem niettemin zelf aan, om met zijn vriend Reinier de stad in te wandelen, wat te roeien op den Amstel of zich op eenige andere betamelijke wijze te verstrooien. 't Is het recht van zijn jeugd, redeneerde zij, en ze was er al tevreden mee, dat hij 's avonds gewoonlijk thuis bleef.
Maar, wachtmeester Vermaat, zou ik u nog éven mogen spreken?" Reinier volgde zijn chef, die zich enkele schreden buiten het afdak met hem verwijderde. »U bent onvoorzichtig geweest," fluisterde hij toen zacht. »U spreekt te hard, en er zijn daar geen muren waarbinnen het geluid blijft opgesloten.
Reinier en Jakob gingen echter de stad in, benieuwd naar het verder beloop der gebeurtenissen. Op straat bleek het veel rumoeriger nog dan daags te voren. Al dadelijk ontmoetten zij een bende woestelingen, aangevoerd door kerels met knuppels, terwijl de hoofdman een knuppel droeg, geheel met oranjelinten versierd.
Vaster dan ooit bleef hij gelooven aan eene toekomst voor de vaderlandsche kunst; zag met leede oogen de industrie zich meester maken van het gemoed zijner jongere tijdgenooten; leefde met hart en ziel in zijne geliefkoosde 17de eeuw, en hield zich bij voortduring overtuigd dat Reinier slechts uit de dooden zou behoeven op te staan om dat verloren paradijs te doen herbloeijen.
"André zal ons het gemis van Reinier doen vergeten," voegde hij daarbij, "en zoo zal ook de tweede helft van ons leven, Lydia, iets van dien zonneschijn genieten, waaraan de eerste helft zoo rijk was." Den volgenden ochtend was alles op Belvedere bij tijds in de weer. Van André-alleen bespeurde men niets.
»Maar, mijneheeren wat moet ik nu doen?" riep Reinier, die tamelijk veel had gedronken en op wien de wijn nimmer een vervroolijkenden invloed uitoefende. »Wat moet ik doen? Want ronduit gezegd, nu voel ik pas, dat ik den man, die mij in mijn eigen oogen vernederd heeft, meer haat dan ik ooit gedaan heb." »Kom, kom!" zei de oude wachtmeester afkeurend.
"Nu, Tolleiv! je weet er weer niets van. Jij weet ook nooit wat. Jij dan, Reinier! Kun jij me nog een stad in België noemen, behalve Brussel? Namen is al genoemd. Nu!... meer steden, nog meer! Jij ook niet? neen, natuurlijk! Jelui bent allemaal één pot nat, daar achter. Nu jij dan, Sörensen! meer steden in België, behalve Brussel! toe dan! " "'t Is tijd," meldde de concierge aan de deur.
Den volgenden morgen scheen de oude verstandhouding weer volkomen hersteld. Toch had het voorgevallene bij Reinier een zekere vervreemding bewerkt, die hij gaandeweg al minder te verbergen wist.
Hij maakte rechts-omkeert en wilde gaan. »Wacht, Ros, ik ga met je mee," zei Jakob, »ik zal me zelf in arrest begeven; wachtmeester Vermaat, tot ziens!" »Dat zal ik je beiden inpeperen!" gromde Reinier, bleek van wraakzucht. Maar tot zijn spijt werd hij reeds den volgenden morgen naar een nog onvolledig regiment overgeplaatst. Achtste Hoofdstuk. De opmarsch.
Hij schrikte min of meer van die noodelooze toelichting, want André had hem te vaak van Reinier verhaald, dan dat hij, ook zonder nadere aanduiding, niet aanstonds begrepen zou hebben, wien het portret voorstelde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek