Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
In het Fransche leger toch, welks kaders aanhoudend werden gedund, bestond ook geregeld behoefte aan geschikte personen om dat kader voltallig te houden. Uit vrees echter, dat zijn ijver en gedrag eens niet voldoende in het oog mochten vallen, meldde Reinier zich, na zijn eerzuchtig voornemen, bij den majoor aan.
Door huwelijk in 1407 aan de Nassau's vervallen, bleef het graafschap aan dit doorluchtige huis behooren, ook nadat Reinier van Nassau, die zijn vader Hendrik IV in het graafschap Vianden en al de overige nederlandsche domeinen opvolgde, van Philibert, zijn oom van moederszijde, het prinsdom Oranje erfde.
Hij bleef den Spaanschen Koning getrouw, totdat hij in 1574 in den Waterslag bij Hoorn gevangen genomen werd, en daar in de gevangenis van verdriet en ergenis stierf. Zijn zoon was in Den Briel gebleven en was een zoo heftig vijand van den Spanjool als zijn vader een groot vriend. "Maar wat is er toch met dien Reinier Claessensz. voorgevallen?" vroeg ik. "Jongens, hoort ge 't?
»Vraag dat maar eens aan de anderen; ik heb het hun verteld," antwoordde Vermaat, terwijl hij een flesch open trok. »Och, oude nesterijen!" zei de grijze wachtmeester schouder-ophalend. »Maar de ritmeester handelt verstandiger dan jij, Vermaat; hij toont, dat hij 't geen vroeger tusschen jullie is voorgevallen, vergeten en vergeven heeft." »Wie zègt je, dat hij vergeten heeft?" vroeg Reinier.
't Is waar, ook zij hadden hun zoon Reinier aan de legers van den Keizer moeten afstaan, maar bezaten zij niet elkánder, hadden zij niet hun luidruchtige bengels van jongens? Doch moeder Jane bezat thans niets meer en zij konden het zich dus zoo begrijpen, dat de vereenzaamde vrouw verkwijnde naar lichaam en ziel.
Reinier wilde juist zijn glas aan de lippen brengen, toen Ros, die Stargardts oppasser geworden was, aankwam en zich, salueerend, tot den gastheer richtte met de boodschap: »Commandant, de ritmeester wou u graag even spreken." »Verduiveld!..." riep Reinier, niet in staat een opwelling van drift te bedwingen. »'t Is goed!" zei hij tegen den huzaar, die daarop rechtsom-keert maakte en aftrok.
»Wij zullen verstandig doen," zei Jakob, zich weer bij de overigen voegend, »met die ijzeren kist maar ongemoeid te laten; het ding is zoo zwaar, dat het wel geen twijfel lijdt of het houdt geld en voorwerpen van waarde in. Wij zijn geen roovers, laat de eigenaar zijn schat dus ongedeerd terugvinden." »En dan," zei Reinier, »waarvoor zou de ballast ons dienen?
Ook bij hem verbrandde het losbandige grauw het houten kantoortje aan den wal en, om het eens ferm te laten lieren, haalde het eenige vaten boter uit 's mans kelder en wierp die op den vlammenden hoop. Daarop begon de menigte het huis te plunderen en hierbij waren Jakob en Reinier bijna het slachtoffer geworden hunner pogingen, om de benden tot bedaren te brengen.
Nooit werd in huis hartelijker gelagchen dan wanneer wij onder elkander waren en Reinier op zijn dreef was." Bij die moederlijke lofspraak, waarin al het licht op het gemoed van den jongen doode viel en zijn genie in de schaduw bleef, zag de oude heer Kortenaer nogmaals op naar het portret.
In den winkel hadden vader en Reinier het dus overdruk met het bedienen der klanten en intusschen was juffrouw Vermaat met toebereidselen tot de Oudejaarsavondviering beslommerd: Misschien is het voor de laatste maal dat we het doen kunnen, had ze gemeend. Terwijl ze juist even de deur was uitgewipt om nog wat inslag te doen, had Bert toevallig een ontdekking gedaan.
Woord Van De Dag