United States or Iceland ? Vote for the TOP Country of the Week !


Van onderen was-ie heelemaal verkoold toen we begonnen te ruiken dat er "iets aanbrandde..." Over zessen. Drie mislukte en vijf rauwe visschen. Prachtig diner. Nog één en dan voor het laatst. Het lag bepaald an de olie. "Nou zal ik het met boter probeeren...." De pan werd wéér schoongemaakt; een kluit boter lieten we raak bibberen tot ze bruin was en.... "Let go!...." De bot zakte in de boter.

Maar die zich 't dapperst weerde was Albino: die tokkelde maar raak, ging ieder oogenblik uit de maat en raakte zelfs eens zoodanig de klus kwijt dat hij, zonder 't te merken, in een verkeerde sonate oversloeg! Het tweede visch-perk werd met zekere achterdocht verkend. Menigeen verwachtte daar 't wijfje van den kaaiman te zullen aantreffen.

Ik raak er nauwelijks aan, want die ragout, die een eigenaardigen geur verspreidt, is al zoo weinig aanlokkelijk mogelijk, en ik doe des te meer eer aan de glyco of confituren, die onmiddellijk voorafgaan aan de onvermijdelijke koffie.

»Mijnheer de Voorzitter," zeide Marling, »ik dank u beleefd voor deze tweede herinnering, die zeer zeker is uitgesproken met de bedoeling, om daardoor het groote offer aan te duiden, dat ik bracht, toen ik mij liet inschrijven als lid der Engelsche Vereeniging." De zet was raak; de onvervaarde Voorzitter voelde hem toch.

Maar dat daargelaten, want ik kan niet anders dan de waarheid zeggen, en laten wij ons houden aan wat gij zegt: Gij hebt mij nooit geslagen en allen, die hier zijn, ziet of ik er eenig teeken van op mijn lichaam heb. Maar raak mij niet aan, want bij het kruis van God ik zou het U op het gezicht teekenen. Gij hebt mij ook niet de haren uitgerukt of misschien zoo, dat ik het niet voelde.

Allen schoten ongeveer te gelijk hunne vuurwapens af in de richting van de blinkende punten. Een doordringend gehuil deed zich hooren: het was duidelijk dat verscheidene van de schoten raak waren geweest. Maar de menigte was veel te talrijk. Er kwamen weer nieuwe vurige oogen voor den dag en wel een vijftigtal wolven vertoonden zich in de lichte plekken tusschen de boomen.

Het is mijn eigendom; ik laat het mij slechts ontnemen door hem, die het mij gegeven heeft; en nu, raak mij niet aan! Het is u zeker nog niet ontgaan, dat ik krabben kan." Zij trad terug en balde hare vuisten; toen draaide zij zich om en wilde heengaan. "Halt!" riep Lisette, en vatte haar weder bij den arm, "ik vraag u, in 's Hemels naam: Wie gaf u dat hart?"

De weinige Utahs, die geweren hadden, mikten nu niet meer op de Navajos, maar op de blanken. Daardoor kwamen de eersten eenigszins op hun verhaal. Naast de jagers lag de "Jonge Beer", en gebruikte zijn geweer, dat het een lust was om te zien. Elk schot was raak. De Utahs weken terug.

De wind belette hun echter recht op het doel af te sturen en eer de avond viel waren ze al drie streken noordwaarts afgeweken. "We zullen toch wel langs de Spaansche kust komen," merkte Jack op, "en dan moeten we zuidwaarts vanzelf Gibraltar bereiken, daar ben ik niets bang voor, want ik raak al veel beter vertrouwd met de zeevaartkunst."

Toen hij dat gezegd had, viel de officier in eens achterover, want het was erg raak geweest; en de soldaten dat waren Pruisen werden toen vreeselijk boos omdat die vrouw dat gedaan had; en, nog gauwer als men het vertellen kan, had een der soldaten de arme vrouw met een kolf van zijn geweer zoo op het hoofd geslagen, dat het allerakeligst was en zij in eens heelemaal dood bleef.