United States or Argentina ? Vote for the TOP Country of the Week !
Amy's beschrijving van Jo's onafhankelijkheid was zóó raak, dat beiden in lachen uitbarstten en de discussie een meer vriendschappelijk karakter aannam. Zeer tegen haar zin stemde Jo er eindelijk in toe een dag aan de ijdelheid des levens te wijden, en haar zuster door "die belachelijke dwaasheid," zooals zij het noemde, heen te helpen.
Hij zuchtte zoo hard, dat Karel er om lachen moest. "Toe maar, hak maar raak," zei hij. "Ik zal wel voor je zuchten." Jan begon te wanhopen, of hij er wel mee klaar zou komen. Maar eindelijk toch zakte zijn bijl door het ijs. Het water drong er doorheen. Nog een paar slagen, en het schotsje was los. Met de bijl wipte hij het stuk ijs omhoog. "Zie zoo, dat is er één," zei hij. "Nu den paal er in."
Met eene koele, gebiedende beweging van zijne hand wees hij den koningszoon terug, en zeide met bevende en verwijtende stem: »Raak mij niet aan, verblinde knaap! Gij zijt de liefde niet waard, die ik u tot op heden toedroeg.
Zij had de wereld willen zien, de artistieke wereld: Parijs, Londen, Rome; zij stelde zich wonderen voor van 't heerlijk leven der artisten in die groote steden en zij vroeg mij of ik daar niet dikwijls heentoog, en er weken en maanden verbleef, om mij op te frisschen, om mij als het ware aan die bron van louter heerlijkheid te laven en te herdoopen. Ik loog er maar wat raak op los.
"Ik weet welken stoot ik in me heb, en als ik daarmee raak, moet er iets wijken. Als hij 't niet is, dan mijn knokkels." "Denk je dat je er hem nu onder zoudt kunnen krijgen?" vroeg Stubener aan het eind van de dertiende ronde. "Wanneer ik wil, zeg ik u." "Nu Pat, laat 't dan tot de vijftiende doorgaan." In de veertiende ronde overtrof de Vliegende Hollander zichzelf.
Eensklaps greep zij met haar handen twee mooie bloemen stevig vast en riep den Dood toe: «Ik trek al uw bloemen uit, want ik ben wanhopig!» «Raak ze niet aan!» zei de Dood. «Ge zegt, dat ge zoo ongelukkig zijt, en wilt ge nu een andere moeder even ongelukkig maken?» «Een andere moeder?» zei de ongelukkige vrouw en liet de beide bloemen dadelijk los.
Zij was weemoedig, en had zulk een droevig en spijtig gezicht, dat Uilenspiegel, vol liefde, medelijden kreeg en, stille achter haar, heur eenen kus in den hals gaf. Maar zij gaf hem een klinkenden kaakslag in de plaats. Die was raak, zei Uilenspiegel. Zij weende dat de tranen over heure wangen rolden. Nele, sprak hij, gaat gij nu de fonteinen aan den ingang van de stad stellen?
Hij schrok op. Ze had zeer raak de zwakheid getaakt, die hij zichzelf niet bekennen dierf. Las ze in zijn ziel, spijts alle leugens, of loog zij behendiger dan hij? Want, sprak ze verder, neerblikkend op het korenkorreltje dat over zijn hand gesprongen was en nu in twee haren van de vloervacht hing, want, Ernest, wat van Sörge in mij overblijft, behoort mij niet en kan u nooit toebehooren.
En toch is 't zoo, en ik was nog wel gewapend bovendien: ik had mijn dubbelloops jachtgeweer bij me. Dan moet 't wel een heele bende geweest zijn, waarvoor u je beenen opnam, want u zal wel raak schieten. Ja!
Zoo duidelijk als gij, kan ik mij den toestand niet voorstellen. Welnu, ik nam in ontvangst, wat men gewoonlijk een pak slaag noemt, maar wat ik nu betitelen wil als gevolg mijner innige toewijding aan uw belangen. Waren de slagen ter dege raak? Meer dan dat! Het is mij zeer aangenaam, dat te hooren! Maar ze te ontvangen, was mij het niet.
Woord Van De Dag