Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Nog dienzelfden avond begaf ik mij met een brief van onzen consul naar de wijk Guardia mangia Piet
Eens van mijn leven te Parijs, onder de Vesuvianen, toen ik nog niet wist wat champagne was, hebben ze mij dronken gemaakt; maar sinds dien tijd ben ik op mijne hoede. 't Is walgelijk zijne rede prijs te geven, om het dierlijk genot van wat vocht naar binnen te slaan." »Sacre-bleu, Piet! je bent toch een rare snuiter.
Daarbij hij kon niet gelooven, dat Piet dezelfde aanspraken had als Frits; »een heel ander geval," herhaalde hij nogmaals op gerekten toon, en na een stilzwijgen, waarin hij bij zich zelf zulke overwegingen had gemaakt. »Frits heeft talent moet je weten en gij.... ik zou wel eens willen zien wat gij geteekend hebt?" »Als 't u belieft, dominé!
We komen je 't pakje van Dirk terugbrengen en moeder bedankt je vriendelijk." "Ja ja, 't is goed, 't is goed," zei vrouw Pruim. "Waar zijn Dirk, Piet en Gerrit? We hebben wat voor hen meegebracht," zei Nel. "Dat had je toch niet moeten doen. Daar komen ze juist aan," zei vrouw Pruim en wenkte hen uit alle macht.
»Dank je hartelijk,» zei Piet met alle teekenen van den grootsten afkeer. »Die eerste pijp zal ik niet licht vergeten. Och, och, als ik er aan denk, word ik nu nog ziek.» »Wel te rusten dan!» zei Bob. »Slaap lekker!» was Pieters wensch. Bob lag spoedig in bed, afwachtende de dingen, die komen zouden.
Piet de aanspreker had dit alles zoo duidelijk gehoord dat mijnheer Kippelaan zich recht gelukkig gevoelde om nu de détails even precies te kunnen teruggeven. 't Was zeker voor den ouden generaal, die er nog niets van wist, aller.... aller.... interessantst!
Zij las hem evenwel ten einde toe, stiet toen een kreet uit en stoof in ijlende vaart de straat op. Zij liep naar de Stradona-laan, stak die over en klopte aan de poort van het hôtel Toronthal, die dadelijk geopend werd. "Het hôtel Toronthal!..." riep Piet Bathory uit. "Mijn God, wat moet dat beteekenen?"
»Kan ik niet bij jou slapen, Bob? Toe maar, asjeblieft.» »Onmogelijk, Piet. Dit is maar een één-persoons ledikant. We kunnen er onmogelijk met ons beiden in.» »Toe maar, Bob, ik zal me zoo klein maken als ik maar kan; toe Bob, asjeblieft?» »Onmogelijk. Maar ga naar Pa; die is stellig nog op, en zal ongetwijfeld een onderzoek instellen.»
"Neen Piet, 't is voor jou geen geheim, maar voor anderen wel. Voor jou is het dat niet, omdat je me helpen moet, weet je. Die kachelpijp staat me wel aan. Daar zal het wel mede gelukken." "Nu, wat moet je dan doen?" vroeg Piet nieuwsgierig. "Eene grap?" "Ja, zoo ongeveer wel. Luister, ik zal het je vertellen. Je kent toch de heks wel van den Achterweg?" "Of ik!
»Is hij weg, Bob?» vroeg Pieter, schuw om zich heen ziende. »Neen, maar jij moet maken, dat je wegkomt!» antwoordde Bob. »Zeg Pieter, wáár ben je getroffen?» »Dat weet ik niet, o dat weet ik niet!» jammerde Piet. »Dan is het ook niet waar! Vooruit, vlucht, daar komt de boschwachter aan! Vooruit, Pieter, gauw?» »De boschwachter? O O!» steunde Pieter, overeind krabbelende. »Waar waar is hij, Bob?»
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek