Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
Vooral de vrouwen waren zwaar bepakt; de mannen droegen hun wapens. Volgens Petinggi Datoek zou de tocht met vrouwen en kinderen wel drie dagen duren. Kreeg men onderweg echter slechte voorteekenen, dan konden er nog wel eenige dagen bij komen. Men trok in noordwestelijke richting. Een gebaand pad was er niet. Toch stapte Petinggi Datoek, die de menigte leidde, met de grootste zekerheid voort.
Te middernacht schrokken ze plotseling op door het gejank van een hond in de richting van het huis. »We zijn ontdekt!" fluisterde Kees tot Petinggi. »Ik geloof het niet, heer! De wind is hierheen; die hond kan ons niet geroken hebben." Kort daarop zweeg het gejank en ofschoon de Dajaks lang luisterden, bleek Petinggi gelijk te hebben gehad.
Dan zult gij daar de koppen uwer vijanden uit hun eigen dorpen halen. De naam der Kenjaoe's zal dan bekend en geëerd worden onder alle Dajakstammen tot ver in Serawak en in het land der groote Batang-Loepars!" Opgewonden juichten de toch al door den feestroes verhitte mannen deze toespraak toe. Onmiddellijk zou men tot de vervolging overgaan. Petinggi Datoek zond eenige vlugge jonge mannen uit.
Ik moet met je praten." Petinggi volgde. Intusschen stond het dorp Seboedoet in lichte laaie. De vlammen gierden met rosse tongen omhoog en verkondigden de zegepraal der Kenjaoe-dajaks. Kees en Petinggi zetten zich neer. »Wat wilde u met mij bespreken, heer? De mannen wachten."
»De zaak is deze, Petinggi: van de gevangen Sibaoe's heb ik een en ander gehoord omtrent de Soengei Tekoeng, en tevens omtrent den Maleier Amat, die mij vroeger verraden heeft. Nu wil ik de bala voor korten tijd verlaten, om hier eenige onderzoekingen te doen. Ook wil ik trachten, den verrader op te sporen.
Toen verwijderde Petinggi zich weer. Nu kwam Kees naar Marti toe en zei: »Het heeft moeite gekost, maar hij zal nu de mannen bijeenroepen voor een vergadering, om de zaak te bespreken. Ik vertrouw, dat ik de groote meerderheid op mijn hand krijg. Ga maar mee, dan kun je alles hooren." »Goed, heer!" zei Marti onderworpen.
Hij wendde zich tot het Dajaksch hoofd: »Zeg Petinggi, weet je nog wel, dat ik het geweest ben, die je aangeraden heb, om den strijd met de Sibaoe's te aanvaarden?" »Zeker, heer! Uw raad was goed!" »Herinner je je ook, dat ik het was, die volhield dat er een geheime weg moest zijn? En is het zoo niet uitgekomen? En hebben we daardoor den vijand niet kunnen blijven volgen?" »Ja, heer!
»Het is mogelijk heer; doch ik zou toch liever zien, dat de bala wat voorzichtiger vooruitging. Hier tusschen die rotsen en dat dichte struikgewas kunnen enkele mannen ons reeds geduchte verliezen bezorgen." »Zeg dat even aan Petinggi Datoek," raadde Kees. Marti begaf zich naar het hoofd en besprak de zaak met dezen.
De gewonden werden meegevoerd op ruwe, van takken vervaardigde, draagbaren. Weldra was het overwinningsfeest in vollen gang. De vreugdekreten schalden; de keteltrommen dreunden; het was een oorverdoovend lawaai. Inmiddels zond Petinggi Datoek een paar boodschappers naar den Boekit Seloewa. De vijand was verslagen; nu kon men dus ongehinderd naar de dorpen terugtrekken.
Nu zouden de moeilijkheden pas beginnen. »Petinggi Datoek heeft niets te veel gezegd van de steilten en afgronden in deze rotsenwereld," dacht Kees. Weinig vermoedde hij, dat hij zóó spoedig met de allerergste gevaren kennis zou maken. »Dat ziet er niet mooi uit, Marti!" zeide hij, terwijl hij zijn helper op de kale rotswanden wees. »Neen, heer, het is onmogelijk dáár het gebergte te bestijgen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek