Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
"Maar, Willem," bemerkte Peternelle, "indien gij weigert te trouwen, zal uw oom u onterven. Gij hebt groot ongelijk: uwe nicht is eene bevallige juffer, en honderden in uwe plaats zouden juichend zulke schoone bruid aanvaarden." "Schoon?" gromde Jakob. "Zij is terugstootend en leelijk, zeg ik u!" "Zij is minzaam en bekoorlijk." "Zij heeft oogen gelijk Nox!" "Zij heeft levendige blauwe oogen."
"Om 's hemels wil, Jakob, waarom mij altijd doen beven met uwe ijselijke vertelsels?" zeide de vrouw verstoord. "Hebt gij niets gehoord, Peternelle?" "Wat zou ik gehoord hebben, vermits gij het hebt gedroomd?" "Maar indien het eens eene verwittiging was?" "Laat mij gerust," knorde de vrouw. "Gij breekt u des nachts het hoofd, om mij des daags te kunnen verschrikken.
Eene lange wijl bleef de pastoor, met het hoofd over den stervende gebogen, zijne ademing afluisteren; hij voelde hem insgelijks de borst, en keerde zich eindelijk tot het meisje en tot Peternelle, die met de handen voor de oogen stonden te snikken. "Neen, mijne kinderen," zeide hij, "levert u nog niet geheel over aan de smart. Het lange spreken moet den zieke vermoeid hebben.
Jakob Mispels stond te beven en veegde zich eenen traan uit de oogen, in de overtuiging dat de arme Willem onder de bekoringen des duivels was bezweken. Peternelle integendeel lachte en juichte. Toen de jongelieden ongeroepen in de zaal des kasteels traden, riep mijnheer Reimond op vasten toon hun toe: "Nutteloos, onmogelijk! Gij moet te zamen trouwen: de geest wil het!"
Eet nu eerst een beetje van de hesp, dan zullen wij een wandelingetje door den hof doen, en ik zal u allengs en met voorzichtigheid de schromelijke geheimen van Wildenborg openbaren, om uw hart voor eenen te plotselijken schok te behoeden." Willem vroeg niets meer en nuttigde zwijgend de hesp en het brood, door Peternelle hem voorgezet.
"Om Gods wil, laat mij bidden," morde de vrouw. "Het is niet meer om uit te staan!" riep de man. "Ik verga van angst en schrik, en kan nog geen enkel woordje tot troost of versterking bekomen. Peternelle, Peternelle, gij zult zeker in eenen visch veranderen, als gij dood zijt.
Die ongelukkige, die arme Willem! Hadde hij nooit den voet op dit vermaledijd kasteel gezet! Zulk einde en nog zoo jong!" "Water en azijn? Wat is er gebeurd? Hebt gij weder iets uitgevonden om mij vervaard te maken?" vroeg de vrouw verbleekend. "Neen, neen, Peternelle, ditmaal is het ernstig waar," antwoordde Jakob. "Is mijnheer Reimond overleden? Eilaas, het moest er toch eens van komen.
"Welnu, Jakob, wat vreest gij dan voor u zelven?" De oude man schudde grimmig het hoofd. "Wat ik vrees?" morde hij, "van alles. Zoudt ge niet zeggen, Peternelle, dat wij hier in volle zekerheid tusschen engelen leven, terwijl integendeel de lucht op Wildenborg krielt van kwade zielen en booze geesten? Trek de schouders niet op, Peternelle. Dezen nacht heb ik weder druppelen gezweet van angst.
Ik schreeuwde om hulp en mijne vrouw viel buiten kennis op den vloer.... Het is sedert dan, dat de arme Peternelle half stom geworden is. Ziedaar, Willem, de geschiedenis van Nox. Is het zóó, dat een gewone hond ergens aankomt? Eilaas, in dien schromelijken nacht heeft mijn arme meester zijne ziel aan den zwarten man verkocht, en nu is zijn tijd om.
Op het aandringen van Peternelle, was de pastoor met Willem naar haar huisje gegaan, om er eenen tas koffie en eene boterham te nemen; want de goede vrouw begreep wel, dat dit lange waken hun het nuttigen van eenig voedsel noodig had gemaakt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek