Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Toen dan ook Texar den mond niet opende, bewaarden zijn volgelingen allen een stipt stilzwijgen en benuttigden de gelegenheid om den tijd, dien zij niet met praten doorbrachten, aan drinken te besteden. Eindelijk ontviel evenwel aan Texar, die met verstrooiden blik een der dagbladen ingezien had, welke op de tafels der dining-room ter lezing lagen: »Dat alles is oude kost!"
Nurse, die aan waterzucht leed, ontviel mij plotseling; ik voelde toen hoezeer ik haar had liefgehad en dat zij waarheid had gezegd dat er niemand meer overbleef om mij lief te hebben dan zij. Er was eene leegte in en om mij, die ik niet wist aan te vullen.
Ja 't aardrijk is te kleen, om onder hen te deelen; Hun zucht is, meester zijn, en heerschen en bevelen, En ach! dit-zelf is niets voor de eens ontruste ziel. "Van toen de vrome Seth zijn schreiend kroost ontviel, Vergat ik de aarde, en zocht in 't altijd bloeiend Eden 't Genieten mijns bestaan in d' uitvloed der gebeden, En 't streelende onderhoud van 't hooger Geestendom.
Scheitan! ontviel Omar, die er hem afgegooid had. Hoe kon de Shoet dat weten? Geen bode had zoo snel kunnen reizen als wij. Weet gij het nog niet? vroeg hij. Ik weet het, antwoordde ik. En toch brengt gij mij zijn groet, den groet van een doode? Gij wilt toch niet beweren, dat hij mij dien niet vóór zijn dood kan opgedragen hebben? Dat zou kunnen zijn.
Zij zetten hun paarden tot meerderen spoed aan, en heel hun geluk lag besloten in 't ééne verlangen: dat ze uit de verte de tinnen en torens mochten zien rijzen uit het duister van den maanlicht-nevel. Woorden kenden zij niet meer. Stapvoets deden ze hun paarden over de brug rijden. Alles was stil. Tastend in den donker, vast-omsloten, naderden zij het slaapvertrek. Toen ontviel zij zijn armen.
Ze hield haar gelaat lang tegen het zijne, en langzaam, langzaam verzonken hare krachten. O Nessie! .... Mijn arme Nessie! .... Nessie! Hij voelde dat ze geheel weg viel in de kussens. Hij hief zich op, zag haren open mond en de oogen die verre uitkeken, al weenend. Nog liepen de tranen, en haar blik, die baadde, keek uit, keek eindeloos uit. Een kleine zucht ontviel haar. De blik brak.
Op hetzelfde ogenblik, en eer De Chatillon de tijd gehad had om zijn zwaard te hernemen, sprong Adolf door de lijken, en voor de Franse ridder komende, houwde hij hem zo verschrikkelijk op het hoofd dat hem een groot gedeelte der wang tegelijk met het stuk van zijn helm ontviel.
Nu eens beschouwde zij Willoughby als even ongelukkig en even schuldeloos als zichzelve, en dan weer ontviel haar elke troost door de onmogelijkheid hem van schuld vrij te pleiten.
Deze liefdesbetuiging werd echter alweder spoedig door Siska afgebroken, en haar ontviel onmiddellijk de Fransche roep: «/Maman, ma chambre?/ Zeg, waar is mijne kamer? Kan ik deze doozen nu in den winkel laten staan? Koetsier, help mij dit eens boven dragen!»
Wat ik bewonderde in zijn verhalen van veldslagen en belegeringen was, dat hem nooit een woord van eigen lof ontviel, hoewel ik het hem gaarne vergeven zou hebben, indien hij de eene helft, die hem nog overgebleven was, geprezen had, om zich schadeloos te stellen voor het verlies van de andere. De officieren, die heelhuids uit den oorlog terugkomen, zijn niet altijd zoo bescheiden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek