Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Hij heeft vele geschriften nagelaten, waarvan sommige voor de geschiedenis van zijn tijd belangrijk zijn. Athanatoi, eene keurbende van 10,000 man in het perzische leger, zoo genoemd omdat zij, wanneer er iemand aan ontviel, terstond weder voltallig gemaakt werd door anderen, die te voren daarvoor waren aangewezen.
Na veel lawijd ging de deur open, en daar stond Marieke op heur bloote voeten, in een rood katonnetten kleedje en een witte zakneusdoek om den hals. "Och hoe schoon!" ontviel het van zijn lippen, en het was alsof er aan elken vinger een draad was, die hem naar Marieke trok.
Mijn moeder! ach, die reine, teedre ziel, Wat is zij vroeg verreisd naar beter sfeer! Ik telde geen drie jaar, toen zij me ontviel. Al wat een mensch kan worden, werd uw kind: Een Godskind, een verloste van den Heer! Dat is genâ, dat deed de Alzegenaar, Maar ook op uw gebed! Niet waar? 't Is waar. 'k Heb dikwerf met onze ouders u herdacht. Is X. hier? Ja. Dat had ik niet verwacht.
Nu ontviel mij de lastige droom van vertwijfeling. Met dankbaarheid zoende ik de hand der vrouw, die mij verkwikt en verlicht had; mijn hart verbitterde op den boozen grijsaard. En ik vroeg stoutelijk naar zijnen naam. Hij antwoordde: Weetlust! En de vrouw op deze vraag antwoordde: Geloof!
"Van een wandelrit naar Delft huiswaarts keerende," hervatte de schandelijke leugenaar: "zag ik nabij de herberg het Gouden Zwaantje een ruiter mij voorbijsnellen, die vóór zich op het paard eene in zwijm liggende schoone had. Door nieuwsgierigheid gedreven hield ik stand, en zag dat weinige schreden van de herberg iets wits, hetwelk ik echter niet onderscheiden kon, den vluchtenden ontviel.
Blijf mij bijstaan met mijne nog overgebleven getrouwen, nu vooral, nu een krachtige steun mij ontviel; en ik durf u belooven, gij zult even goed over Akbar tevrede zijn als hij over u. Maar nu nog eenmaal een zinnebeeld! Hoe wars gij ook zijn moogt van symbolen, dit ééne vindt wis genade in uw oog.
Op alle wezenstrekken stond een onzeglijke uitdrukking van vrees en benauwdheid. De vrouwen drukten hun kinderen stilzwijgend tegen de borst, en menigen ontviel een traan, zonder dat zij derzelver oorzaak verstonden. Hoe bang zij allen ook voor de wraak des Landvoogds waren, riep echter geen van hen: "Heil Frankrijk!"
Toen hem alles ontviel, in het midden zijner jaren, in den bloei zijner manlijke kracht; toen het beeld zijner aardsche idealen tot het onzichtbare toe verflauwde, toen, toen hield hij alles over: het ideaal, de rotsvaste hoop op een zalig hiernamaals, de zekere wetenschap van een blijde toekomst.
Het was tijd ook, want diens tegenpartij had zich van het mes, dat op den grond was gevallen, meestergemaakt en bedreigde daarmede den kapitein. Selam, het gevaar ziende, waarin deze verkeerde, brak bliksemsnel een tak af en gaf den roover een geduchten slag op den schedel. De dief liet het hoofd vallen, breidde de armen uit en het mes ontviel aan zijne hand.
Hij zong voor u de Marseillaise, en ge kustet de veder, die aan zijn vleugels ontviel; hij kwam in den glans van het Paradijs, en ge wenddet u misschien af en keerdet u tot de musch, die daar zat met goudschuim op de vleugels. Vogel Phoenix! Ge wordt om de eeuw verjongd, geboren in vlammen, gestorven in vlammen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek