Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
»Toch jammer dat de grap niet doorging!" mompelde Thomas, uit zijn bedstede nog even, met droomerige oogen, op de geheimzinnig glorende bedreiging starend, die nu weer zichtbaar was. Meteen sliep hij in. In ongelegenheid. Daar men reeds November had was het nog donker, toen de waard 's morgens op de deur van Pieter van Halen's kamer klopte. De kapitein was dadelijk wakker.
Bij den tweemaal uitgesproken naam Lucile stond Rodolphe op. "Ik wil u op geen enkele wijze in ongelegenheid brengen, mevrouw," zeide hij. "Trouwens het wordt mijn tijd, het is al laat en ik woon ver weg. Goeden nacht!" "Wat, wilt u weg?" riep Séraphine uit, en liet haar oogen snelvuur geven; "waarom gaat u weg, waarom? Ik ben vrij; u kunt blijven." "Onmogelijk, mevrouw," antwoordde Rodolphe.
Dit bracht ons wel in eenige ongelegenheid, want wij konden ons zwervend leven niet hervatten zonder hemd en zonder kousen en vooral zonder kaart. Gelukkig had Mattia zes gulden opgespaard en wij hadden bovendien ons aandeel in de ontvangst, welke Bob en zijne makkers hadden gemaakt op den avond, dat wij met hen speelden, en dit bedroeg veertien gulden ruim.
Signor Antipholus, ik sta verbaasd, 13 Dat gij in ongelegenheid mij brengt, En, waarlijk niet in 't voordeel van uw naam, Door woord en eed de ontvangst geloochend hebt Der keten, die gij openlijk nu draagt. Gezwegen nog van de aanklacht, schande en gijz'ling, Deedt ge onrecht, schade aan deez' mijn wakk'ren vriend, Die, had hem onze twist niet opgehouden, Nu onder zeil zou zijn, in volle zee.
"Wel zeker, mijnheer Bingham," antwoordde Granger, "Elisabeth is mijn rechterhand, en er is in Bryngelly niemand, die zulk een goed hoofd voor zaken heeft als zij." "Ik wilde alleen dit zeggen," ging Geoffrey voort. "Als gij door de slechte betaling van uw tienden verder in ongelegenheid mocht komen, meld het mij dan. Ik zal altijd bereid zijn u te helpen, als ik kan. En nu moet ik weg."
Mijnheer Huyck!" zeide hij, zoodra ons de sluiter alleengelaten had, met een bedenkelijk gezicht: "dat is een geval voor mij, te zien den zoon van uw vader in zulk een ongelegenheid!" "Nietwaar?" vroeg ik, hem de hand toestekende: "gij gelooft niet aan mijn schuld?"
Ik begreep dat de welvoeglijkheid eenige verontschuldiging vorderde. "Mejuffer!" zeide ik: "ik vrees, dat ik hier ongelegenheid zal veroorzaken; maar Mijnheer uw vader heeft gewild, dat...." "Wat mijn vader begeert, moet volbracht worden," antwoordde zij, met een vaste stem en een deftige hoofdbuiging: "wees zoo goed mij te volgen."
Ik geloof, dat zij zeer gepijnigd wordt mij in die ongelegenheid te zien met dien vijand des Heeren en daarom wensch ik, dat gij voor hun zielen de veertig missen van den heiligen Gregorius leest en eenige van Uw gebeden, opdat God ze voert uit dit martelvuur en bij die woorden stopte zij hem een florijn in de hand.
"Op den 23sten dier maand zijt gij mij lastig gevallen; in het midden van Februari bracht gij mij ernstig in ongelegenheid; op het einde van Maart werd ik in mijn plannen gedwarsboomd, en nu op het einde van April verkeer ik door uw aanhoudende vervolging in gevaar mijn vrijheid te verliezen. Mijn toestand wordt onhoudbaar." "Hebt gij mij eenigen voorslag te doen?" vroeg ik.
"Maar ik verzeker u, dat ik heel wel ben." "Een beetje geduld, mijn jongen! Als gij weder instort, zou ons dat in groote ongelegenheid brengen, en wij moeten geen tijd verliezen, want de overtocht kan lang duren." "De overtocht?" "Ja! rust vandaag nog wat uit, dan zullen wij ons morgen inschepen." "Ons inschepen!" Dat laatste woord deed mij van vreugde opspringen. Hoe! ons inschepen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek