Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
Eindelijk begon hij te snakken naar versche lucht en smeekte bij elke gelegenheid den ouden man, hem met zijn twee kameraden te laten meegaan naar 't werk. Oliver verlangde te meer om aan het werk te komen, doordat hij gezien had welke strenge zedelijke beginselen de oude man er op nahield.
»Natuurlijk,« zei de dokter. »En je hebt honger, is 't niet?« »Neen mijnheer!« antwoordde Oliver. »Hm!« zei de dokter. »Neen, natuurlijk niet. Hij heeft geen honger, juffrouw Bedwin.« En de dokter zette een geleerd gezicht. De oude dame boog eerbiedig het hoofd, als om aan te toonen, dat zij den dokter als een heel knappen man beschouwde. De dokter scheen het daar volkomen mede eens te zijn.
»Je hebt slaap, is 't niet, beste jongen?« vroeg de dokter. »Neen mijnheer,« antwoordde Oliver. »Juist,« zei de dokter met een heel slim, voldaan gezicht. »Je hebt geen slaap en geen dorst. Is 't wel?« »Ja mijnheer, wèl dorst,« antwoordde Oliver. »Net wat ik verwachtte, juffrouw Bedwin,« zei de dokter. »Natuurlijk is hij dorstig.
De jongen schijnt, zooals de meeste jongens van zijn leeftijd zouden doen, zich te vermaken met de woordenwisseling tusschen zijn vader en zijn zuster, want zijn blond Germaansch gezicht heeft moeite om een lach te weerhouden. Als hij durfde, zou hij het uitschateren van pret. "Zoo, Oliver," roept de koopman uit, hem te gemoet komende met uitgestoken handen, "terug van Brussel!
Als het geheel donker was geworden en zij weer in huis waren, placht het jonge meisje voor de piano te gaan zitten en een mooi lied te spelen, of wel zij zong met zachte, lieve stem een of andere oude melodie, die haar tante graag hoorde. Op zulke avonden werden de kaarsen niet opgestoken en Oliver zat gewoonlijk voor het raam en luisterde in verrukking naar de liefelijke muziek.
De inhoud uit zeven enorme zilveren bokalen, de zwaarste Rijnwijn, stroomt juist over de lippen en door de kelen van de dronkaards. "Bij de vijftiende bokaal," fluistert Oliver. "Waarom nu niet?" zegt Guy vlak aan zijn oor. "Neen, het zou niet voorzichtig zijn vóór de vijftiende," antwoordt de schilder. "Niemand zou gelooven, dat tien bekers het hem zouden kunnen doen."
Oliver lag langen tijd wakker, daar hij het niet voor onmogelijk hield, dat Nancy deze gelegenheid te baat zou nemen om hem nog meer raad te geven, maar het meisje zat over het vuur gebogen, zonder zich te bewegen, behalve om nu en dan de kaars te snuiten. Uitgeput door angst en het lange waken, viel hij eindelijk in slaap.
»Laat Oliver ze brengen,« zei de heer Grimwig met een ironischen glimlach, »hij zal ze wel veilig afgeven.« »Ja, toe mijnheer, laat ik ze asjeblieft wegbrengen,« zei Oliver, »ik zal hard loopen.«
Oliver had te dikwijls de kunstbewerking ondergaan, waarop de bovengenoemde woorden doelden, om niet overtuigd te zijn, dat de eigenaar van de stem, wie hij ook zijn mocht, zijn belofte op de meest eervolle wijze zou vervullen. Met bevende hand schoof hij de grendels terug en deed de deur open.
»De man van het boekenstalletje mijnheer!« zei Oliver. »Ik weet de weg er naar toe. Toe asjeblieft, mijnheer, ga naar hem toe! Toe mijnheer!« »Lieve jongen, dit is teleurstelling genoeg voor één dag,« zei de dokter. »Genoeg voor ons allebei. Als we naar het boekenstalletje gaan, krijgen we zeker te hooren, dat de man dood is, of zijn huis in brand heeft gestoken of weg is geloopen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek