Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
»Morgenochtend om zes uur begin je met touw te pluizen,« voegde de norsche met het witte vest er bij. Op bevel van den bode boog Oliver diep voor de combinatie van deze beide zegeningen in het ééne eenvoudige werk van touwpluizen en werd toen zoo gauw mogelijk naar een groote, gevangenisachtige zaal gebracht, waar hij zich in een ruw, hard bed in slaap snikte.
Hier heb je een shilling. Als je zoo voortgaat, zul je den grootsten man van dezen tijd worden. En kom nou hier, dan zal ik je leeren, hoe je de merken uit de zakdoeken moet halen.« Oliver dacht er over, hoe zijn kans om een groot man te worden in verband kon staan met dat spelletje om de zakken van den ouden heer te rollen.
Eindelijk bleef bij staan en trok heftig aan de bel. »Juffrouw Bedwin,« zei de heer Brownlow, toen de huishoudster binnenkwam, »die jongen, die Oliver, is een bedrieger.« »Dat kan niet, mijnheer. Dat kan niet,« zei de oude dame beslist. »Ik zeg je, dat het zoo is,« zei de oude heer scherp. »Wat wil je zeggen met dat: 't kan niet?
Oliver pookte het vuur op. Zij schoof haar stoel er heen en bleef een oogenblik zitten zonder te spreken; maar eindelijk hief zij het hoofd op en keek rond. »Ik weet niet, wat ik soms heb,« zei ze, schijnbaar bezig haar jurk glad te strijken, »ik geloof, dat 't door die vochtige, vuile kamer hier komt. Nou Nolly, ben je klaar?« »Moet ik met jou mee?« vroeg Oliver.
Begrijp je?« vroeg ze met een blik op Oliver's peinzend gezichtje. »O ja, juffrouw, ja!« antwoordde Oliver levendig; »maar ik dacht er over, dat ik toch doe of ik ondankbaar ben.« »Tegenover wie?« vroeg het meisje.
Elk woord van je is een slag in mijn gezicht. Geef mij je hand. Gauw! Je hand!« Ze greep de hand, die Oliver werktuigelijk in de hare legde, blies het licht uit en trok hem achter zich aan de trappen op. De deur werd vlug open gedaan door iemand, door de duisternis niet te zien en toen zij buiten waren, even vlug weer gesloten. Een huurvigelante stond te wachten voor het huis.
Ofschoon Oliver werk genoeg had om zijn gids in het oog te houden, kon hij niet nalaten, in het voorbijgaan nu en dan een haastigen blik naar beide zijden te werpen. Nooit had hij een smeriger, ellendiger oord gezien. De steeg was nauw en modderig en de lucht bezwangerd met walgelijke geuren.
»Beheer Sikes!« riep Barney met echte of gehuichelde vreugde; »kod binnen beheer, kod binnen!« »Hier! jij eerst,« zei Sikes, Oliver vóór zich uitduwend. »Gauw! of ik trap je op je hielen.«
"Als wij den man eens konden ontdekken, die uw geheim heeft," zegt de Engelschman, steeds gereed tot handelen en wel wetende, dat gevaar voor Oliver gelijkstaat met gevaar voor hemzelf. "Ja, maar hoe? Als Alva komt, zal de man er hem zeker kennis van geven; het loont de moeite, een verrader aan te wijzen onder de schrijvers van den Hertog. Ik ik was den geheelen morgen reeds niet op mijn gemak.
Doodkisten stegen in prijs, om een handelsterm te gebruiken, en in den loop van enkele weken deed Oliver heel wat ondervinding op. De uitslag van meneer Sowerberry's vernuftig uitgedachte nieuwigheid overtrof zelfs diens stoutste verwachtingen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek