Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 oktober 2025
Intusschen namen Odo en André samen hun verzet en genoten vrij van hun jong leven. Door de keukenvensters zagen zij nu Jan die Baai bij den breidel buiten bracht. Het forsch peerd lei schichtig de ooren en in zijne brooddronkene weelde begon het te steigeren, hief den kop en snoffelde naar 't vreemd peerd dat bij de schuurpoort gebonden stond.
André hier niet geweest? vroeg Odo aan zijne zuster. Dat belangde hem nu en in al zijn weerzin wilde hij den makker toch zien omdat hij, bezeten door nieuwsgierigheid, alles weten wilde wat er ginder gebeurd was. Na 't avondeten ging hij recht naar 't Berkenhof. En André vertelde zonder achterdocht, hoe hij boer Verkamer langs den weg, op 't land ontmoette, dat hij werd meegevraagd in huis.
Dat was nu een vrijtochtje op 't onverwachts uit leute en zoo wel meegevallen voor een eerste bezoek. Een warme boer, een van de levenden! meende André. Hij zou liever zijne dochters verkoopen dan zijne peerden; welk eene neemt ge voor u? ik houde mij aan de bruine. Odo monkelde en antwoordde onduidelijk. Verdomd prachtig volk toch! meende André.
Als Vinie na den noen op 't hof kwam, vond hij Odo in zijn wintersche rijkleeren met blinkende leerzen, ongeduldig staan spelen met zijne zweep. Ge komt op tijd, kerel! 'k ben gereed! riep hij al van ver. En hij ging in stal zijn peerd uithalen.
De twee ruiters kwamen aan 't vreemd dorp en daar tusschen de huizen, lieten zij hunne peerden op stap gaan om gemakkelijk de menschen te bezien die ze ontmoetten. Kent ge hier iemand? vroeg Odo. Niets bezonders, we zullen moeten vragen waar 't plezier woont, anders maken we 't zelf. De dorpsplaats lag in zondagsche ruste, zonder leven in de herbergen.
Hij gaf zijn peerd aan Jan en kwam haastig naar de keuken waar het licht nog gloeide achter de gordijnen door de vensters. Waar is moeder? vroeg hij. Naar bedde, Odo. Wat scheelt er? en Julie bekeek heur broer verschrikt van zijn kwade oogen en opgewondene beweging. Wat scheelt er? moet gij moeder hebben? Neen, 'k zal 't haar morgen zeggen.
Ze bekeek al de stukjes eer ze binnen te moffelen met weifelende meening, in beraad of ze wilde uitscheiden of voortdoen heur lastigen maaltijd. En Odo merkte het niet omdat hij met 't zijne alleen bezig was en hij at met knappe beten gestadig voort, om gedaan. Als 't uit was deden zij hun dankgebed en namen hunne gewone plaats weer in bij den heerd.
Vinie praatte zijne bewondering uit over Verkamers peerden, maar Odo liet hem gaan, zijne gedachten bleven in de boerenkeuken, en hij loech inwendig, nu 't een gedane zake was: daar André en al de boeren -en burgemeesterszonen van heel de wereld, buiten spel gezet waren en hij zelf, op een halven dag tijd, meester en baas bleef en de twee prachtdeernen gewonnen had.
Ida keek half pruilend met een goedig lachje al wist ze toch dat 't allemaal plagerije was. Zot volk! meende ze, g'hebt in eene herberg wat veel gedronken en ge zijt blind geworden aan uwe oogen. Moeder loech stil. En ons akkoord is al gemaakt, spotte André. Odo heeft de blonde en ik de bruine.
Hij stond daar zelfgenoegelijk, de jonge kerel, geleersd en gespoord en verschblinkend, frisch uitgeborsteld en vertelde en plaagde op blijden toon. Zoo gauw was de gespannene, zwijgende doening vergeten en alles keerde in beweging en geruchte. Odo gerocht ook aan 't gekken en de trotsch opgeruimde moed kwam weer over zijn frisch en sterk gelaat.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek