Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
De meisjes kunnen dat al, merkte Odo, maar, Vinie, herbegon hij, ineens gul uitsprekend, kunt ge me daar eens op 't hof brengen? ge zoudt kunnen meêgaan als makelaar om 't een of 't ander te koopen? O, best! Verkamer heeft lijnzaad en tarwe zijne zolders vol, en veulens ook wel, ge geraakt daar anders best bij als peerdenliefhebber, hij heeft een prachtigen stal.
Hij zit er warm in, Verkamer? Vast en warm, heere en de koopman trok zijn voorhoofd in rimpels en duwde de onderlip over de bovenste. En de dochters kent ge goed?
Hij wist niet aan wie 't beste woord geven of hoe hij 't doen zou en ze praatten opgewekt en vroegen naar thuis en naar moeder en zuster, met dubbelzinnige lachedingen daartusschen. Nu gaan we binst dat 't nog klaar is en dag, naar den stal gaan zien, meende Verkamer. Vinie was al gereed en Odo volgde.
André hier niet geweest? vroeg Odo aan zijne zuster. Dat belangde hem nu en in al zijn weerzin wilde hij den makker toch zien omdat hij, bezeten door nieuwsgierigheid, alles weten wilde wat er ginder gebeurd was. Na 't avondeten ging hij recht naar 't Berkenhof. En André vertelde zonder achterdocht, hoe hij boer Verkamer langs den weg, op 't land ontmoette, dat hij werd meegevraagd in huis.
Hij kwam op 't Meulenhof als een ridder uit oude tijden en met eene kitteling van de sporen, deed hij zijn peerd geweldig steigeren. Verkamer en de dochters kwamen ijlings buiten kijken en ze loechen vriendelijk en voldaan naar de welgekomene bezoekers. Odo liet zijn blinkend peerd bewonderen binst bij er nog op zat en keerde en wendde het waar hij zijn wilde.
Odo haalde zijnen hengst buiten en met lichten zwaai zat hij scherrelings ten dorse. Moet ik ze allebei beschikbaar houden? vroeg Verkamer nog, opzettelijk luide om door die dubbelzinnigheid den veekoopman te misleiden.
Niet te druistig boer of 'k moet achterblijven. Odo had anders geen lust hard te rijden. Kent gij 't Meulenhof? begon hij. Al de Meulenhoven van 't land! bofte Vinie. Boer Verkamer en zijn schoone dochters? Odo wist niet hoe zijn ontwerp uiteenzetten, en hij voorzag al dat de geslepene fijnaard raadde waar hij zijn wilde. Is 't een schoon hof? Een schoon hof, een heerenhof! meende Vinie.
Onder 't eten begon hij nu eigene gevallen te vertellen uit zijn jongen tijd; toen hij verkeerde met Vrouw Verkamer, zijn wijf ter zaliger; hij noemde al de hoven waar dertig jaar geleden, 't schoonste vrouwvolk woonde, en hoe ze dan vrijden en 't eene dorp na 't andere afdretsten te peerde.
Door de vallende deemstering zag hij niets dan de twee lachende wezens aanhoudend naar hem toe gekeerd en als Vinie met Verkamer binnenkwam, wist Odo zichzelf niet te zeggen: welke van de twee dochters hij eigenlijk gevrijd had. Binst het avondeten duurde de gulle leute voort en ze bleven in druk gesprek ondereen.
In den stal kreeg hij den boer alleen en trok hem bij de mouw en vroeg onbeschroomd: Zeg, Verkamer, g'en zult uwe dochters niet uitleveren zonder mij 't eerste woord te geven? Voor u, lijk voor een ander, loech de boer, de meissens loopen daar vrij, kunt gij ze krijgen ge neemt ze meê! Goed, 'k kome u kortelings nieuws brengen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek