Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
"Ik integendeel," ging Wronsky voort, "ben, zooals u ziet, buitengewoon dankbaar voor de mij bewezen eer, dat men mij, dank zij Nikolaï Iwanowitsch, tot vrederechter benoemd heeft. Ik houd het voor mijn plicht de vergaderingen te bezoeken en de zaak van een boer wegens een zijner paarden schijnt mij even gewichtig als de belangrijkste zaak, die mij zelf betreft.
Dat komt uit, nietwaar Nikolaï Fedorovitsch? Neen, met uw verlof, Abram Iljitch, zeide de adjudant schroomvallig. Er blijft niets over voor thee en suiker. Gij rekent dat een uniform twee jaar duurt, terwijl men hier, in oorlogstijd, nooit broeken genoeg heeft. En de laarzen? Ik verslijt een paar in de maand.
Waar hadt gij het over, Nikolaï Fedorovitsch? vroeg hij bij het binnentreden aan Bolchoff. Wel, over de aangenaamheden van het dienen in den Kaukasus. Op dit oogenblik merkte Kirsanoff mij, den eenvoudigen jonker, op.
Ziet gij, daarvoor is de Kaukasus goed, Nikolaï Fedorovitsch, vervolgde hij, zonder een antwoord af te wachten. Wij Kaukasiërs, wij zijn zeer gezien; een jonge man, weet gij, die stafofficier is en St. Anna en Wladimir heeft, die is wat in Rusland... Wat? En, gij zult er zeker wel wat bij gephantaseerd hebben, denk ik, Abram Iljitch? zeide Bolchoff.
Waar hadt gij het toch over? vroeg de majoor en haalde zijn horloge uit om te zien hoe laat het was, ofschoon hij, naar mijn vaste overtuiging, geen enkele reden had dat te weten. Ja, hij vroeg mij, waarom ik hier bleef dienen. Wel dat is duidelijk; Nikolaï Fedorovitsch wil zich in den Kaukasus onderscheiden en dan naar huis terugkeeren. Welnu!
Om mij al zijn gewicht doen te voelen, vroeg hij, alsof hij het antwoord van Bolchoff niet gehoord had, en met de oogen op de trom gericht: Wel, zijt gij vermoeid, Nikolaï Fedorovitsch? Neen, maar wij waren... wilde Bolchoff vervolgen. Maar de waardigheid van bataljons-kommandant eischte ongetwijfeld een nieuwe interruptie en een nieuwe vraag: Is dat vandaag geen mooi treffen geweest?
En ik vrees, dat men bij zulk een menigte zaken overal maar een nul kan zijn. Op hoeveel plaatsen zijt gij in het bestuur, Nikolaï Iwanowitsch?" wendde zij zich tot Swijaschsky: "Mij dunkt wel op meer dan twintig." Anna had schertsend gesproken, maar er klonk toch een zekere bitterheid uit. Dolly, die Anna en Wronsky opmerkzaam gadesloeg, bemerkte dat terstond.
Maar er ontbreekt een soldaat, Nikolaï Petrovitsch, zeide een donkere gestalte tot mij, die ik slechts aan de stem herkende als den kwartiermeester Maximoff. En wie dan? Welentschuk. Terwijl zij bezig waren aan te spannen, heb ik hem nog gezien; en nu is hij weg.
Abram Iljitsch, en gij dan, waarom blijft gij in den Kaukasus? Ik? In de eerste plaats, weet gij, antwoordde de majoor, omdat wij allen moeten dienen zooals onze plicht ons voorschrijft. Wat? voegde hij erbij, hoewel niemand iets gezegd had. Gisteren heb ik een brief uit Rusland gekregen, Nikolaï Fedorovitsch, vervolgde hij, blijkbaar een andere wending aan het gesprek willende geven.
Wien hebt gij daar bij u, Nikolaï Fedorovitsch? Bolchoff noemde mijn naam, en dadelijk kwamen er drie officieren de hut binnen: majoor Kirsanoff, zijn adjudant en kapitein Trossenko. Kirsanoff was een klein, gezet man, met een dunnen knevel, blozende wangen en kleine, waterige oogjes. Deze oogjes maakten het typische van zijn gelaat uit.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek