Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
Ja, zei Elze; en reikte met afgewend gelaat den prins de teugels over. Zonder haar aan te zien reed hij weg ... terwijl Elze op haar knieën zonk, en de witte duiven haar als een witte sneeuwval bedekten. Ze jaagde hen heen, en ging het huisje in, waar ze bij het houten Christusbeeld neerknielde. Nu zal hij niet weerkomen, dacht ze; maar dood ben ik nog niet!...
Het was over tweeën, toen Jo, die aan het venster stond en er over dacht, hoe treurig de aarde onder haar doodskleed van sneeuw er uitzag, een beweging bij het bed hoorde, en haastig omkijkende zag, hoe Meta voor Moeders leuningstoel neerknielde, het gezicht in de handen verborgen.
Hij werkte geregeld voort en gedurende een half uur scheen hem geen enkel gevaar te bedreigen. Ik raakte dus reeds gewoon aan het schouwspel dier belangwekkende visscherij, toen ik den Hindoe, op het oogenblik, dat hij weer op den grond neerknielde, eensklaps hevig zag schrikken, opstaan en een sprong doen om weer naar boven te komen. Ik begreep zijn ontsteltenis.
Als in een droom liet onze held zich meevoeren naar binnen, waar hij neerknielde voor den stervenden Amfortas, die hem zegenend de handen boven het hoofd hield. Daarna plaatsten de Graalridders hem op een troon en na een oogenblik van stilte werden de breede deuren der zaal geopend en een verblindende lichtschijn drong naar binnen.
De brandende pijp met den langen steel, die hij in zijn hand hield, stootte op den grond zoodat het vuur er uitviel, en het gelaat van den knielenden man verlichtte. Die man was Tjemjeschoff. Wat hij tegen vader zei, terwijl hij voor hem neerknielde, herinner ik mij niet en verstond ik ook niet.
Toen zij nu echter zagen, dat Sancho Panza, zonder zich aan iets anders te storen, bij het lichaam van zijn meester neerknielde en, in de stellige verbeelding, dat die werkelijk morsdood was, de akeligste jammer- en klaagtonen uitstiet, toen ook de pastoor door een der priesters, die de bedevaart aanvoerden, herkend werd, toen maakten op eens haat en vijandschap voor vrede en verzoening plaats en werd van geen van beide kanten aan vechten meer gedacht.
Met eene vlugge beweging liet hij zich naar beneden rollen, waar hij dicht bij Pieter-neef terecht kwam, die nog kermend van ontsteltenis in het zand lag te spartelen. »Wat is er?» vroeg Bob, die nooit een makker in den steek liet, en haastig bij hem neerknielde. »O, ik ben getroffen,» steunde Pieter. »Waar? Zeg, Pieter, waar?» vroeg Bob angstig.
En terwijl Elsje bij haar neerknielde, sloeg ze de armpjes om haar hals en zei: "Nacht...." Toen plotseling zichzelf in de rede vallend met een vroolijken, reinen lach, die Elsje als muziek in de ooren klonk, "maar ik weet nog niet eens, hoe je heet!" "Ik heet Elsje." "Elsje? Wat aardig!
»Juist omdat ik uw vader's oudste vriend was, omdat de wenschen en verlangens van jonge gelukkige jaren aan zijn herinnering zijn verbonden en aan dat liefelijke wezentje, zijn vleesch en bloed, die in haar jeugd door God werd opgeroepen en mij alleen achterliet als een eenzame; juist omdat hij als jongen met mij samen neerknielde bij het sterfbed van zijn eenige zuster op den morgen, die doch de Hemel beschikte het anders haar tot mijn jonge vrouw zou gemaakt hebben; omdat mijn verdorde hart zich van dien tijd af tot aan zijn dood aan hem verbonden voelde door al zijn beproevingen en dwalingen heen; omdat oude herinneringen en ontroeringen mijn hart vervulden en zelfs, als ik u aanzie, oude gedachten aan hem in mij opkomen; om al deze dingen ben ik ertoe geneigd, u zacht te behandelen ja, Edward Leeford, zelfs nu en ik bloos, omdat u zóó onwaardig bent, dien naam te dragen.«
"Ik zal mijn best doen," beloofde Jo, met de oogen knippende, terwijl zij neerknielde om den inhoud van een werkmandje, dat zij in haar blijdschap had omgegooid, weer op te rapen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek