Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
Neeltje, zoo heet zijne moeder. De vorige reis heeft de vader van Jonge Kees een tros tegen zijne beenen gekregen, en deze zoo erg bezeerd, dat hij ditmaal niet met zijne schuit meê kon.
Er was niets aan te doen; Huib zou zijn zin hebben en vertelde nu de geschiedenis van De Vrouw Neeltje en The Seal in al zijne kleuren. "'Ier ei-je m'n knuuste, joengen!" zeî de lange Gerrit Leinsz. "Pak an, je bint mien kameraad ok!" "En de mijne, en de mijne!" riepen de anderen.
Ze kwam binnen met, een rateling van excuses en uitroepen van wanhopige spijt dat ze niet vroeger gekomen was, maar Annie zei dat het er niets op aan kwam, dat Neeltje uitstekend aan de japon had geholpen en dat Line nu net van pas kwam voor den oranjebloesem in 't haar; dat kon ze ook niet alleen....
Annemie van Arie-stront-an-'t-sweepie.... Nou hep ik je ... f'rdikt ... 'n goeie naam is beter as olie.... die drijft nie weg.... Met 'n gullen lach sprong hij bij en drukte zwaar haar handen. Neeltje lachte tegen den knappen matroos, die er zoo frisch uitlichtte met zijn blauwe jas, gouden knoopen en witten braniekraag.
»En heeft ze mij niet gevloekt, vader? zweert gij mij dat ook op je woord van eer?" viel Piet in met een somber wenkbrauwfronsen. »Zoo ze 't gedaan mag hebben in hare eerste drift, is zij later toch niet bij die kwade intentie gebleven: »Denk aan Piet, denk aan mijn armen zwerver!" zei ze nog toen ze haast niet meer spreken kon, en toen ik antwoordde: »Wees er gerust op, Neeltje!
De zee is tegenwoordig rustig, de jongen is bij de hand en het Schagerrif of Doggerzand is niet zoo heel ver af!" "Ja, maar, moeder, de jongen is toch nog wel wat jong! Pas, was 't niet met Drie Koningen? zestien jaar! Wel wat jong, moeder, wel wat jong!" Maar moeder Neeltje wist zoo te praten dat de vader eindelijk toegaf en zijn' zoon, voor ééne reis, tot stuurman op de mooie schuit aanstelde.
Maar Annie liet zich, zóó als ze was, op haar bed neervallen, om te huilen ... om uit te huilen ... het hoofd in haar kussen.... Zoo lag ze daar, uren, en vond ze zich-zelf in den killen morgen, met huivring ontwakend.... Had ze geslapen?... O! slapen was goed; gauw weer terug in den slaap!... En ze deed alleen haar japon en corset uit, en 't haar los, ging toen weer in bed en sliep een zoet-verdoovenden slaap tot Neeltje op de deur kwam kloppen.... Negen uur!
Ze was nog niet heelemaal klaar, moest zich ten slotte nog haasten. Vriendelijk bedankte ze Neeltje toen, ging lijdzaam mee.... Mevrouw Holman gaf haar partij in een nieuwe gelegenheid op den Eendrachtsweg.
en Rembrandt met Saskia, op onsterfelijk doek vereeuwigd. Langs ons heen gaan Dirk Volkerts Coornhert en Neeltje Simonsdr., wier »herten elkander liefhadden«, en Huig de Groot met Maria van Reigersberch, en Oldenbarnevelt met Maria van Utrecht. »hertlieve seer getrouwe, Vernoegde deelgenoot in voorspoed als in rouwe..« Zoo glijdt de stoet der »zwevende gestalten« voor onze oogen voorbij.
»Ja! maar toen deze den cathechiseermeester Snibs trouwde, was haar kind zoo wat anderhalf jaar oud, en gij waart op het stadhuis alleen aangegeven als: Pieter, zoon van Neeltje Jansen." »En mijn vader?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek