Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
Mademoiselle Musette was een knap meisje van twintig jaar, die kort na haar komst te Parijs dat geworden was, wat knappe meisjes worden, wanneer zij een mooie taille, veel coquetterie, een weinig eerzucht en in het geheel geen orthographie bezitten.
De blik van Marcel beteekende: Musette, die van Rodolphe: Mimi. "Er ontbreken vrouwen," zeide Schaunard plotseling. "Wil jij voor den duivel je losbandige taal wel eens voor je houden? We hadden toch afgesproken, dat er niet over liefde gesproken zou worden!" brulde Colline. "Daar schift de jus van."
"En ik in sardientjes met boter," voegde Musette eraan toe. "En ik in radijs," zeide Phémie, "met wat vleesch erom heen." "Zeggen jullie nou maar dadelijk, dat je een souper wilt hebben," merkte Marcel op. "Dat zou heusch zoo'n gek idée niet zijn," antwoordden de vrouwen. "Kellner, breng alles boven, wat voor een goed souper noodig is," zeide Colline ernstig.
"Wat zal het zijn?" vroeg Marcel. Colline maakte met zijn bovenlichaam een hoek van vijf-en-veertig graden en zeide, op de dames wijzend: "Het staat aan de dames om de volgorde en den aard der ververschingen te bepalen." "Ik," zeide Musette, die met haar tong klapte, "ik zou een glas champagne niet graag weigeren." "Ben je niet wijs?" vloog Marcel op. "Champagne .... dat is zelfs geen wijn."
Ik houd gewoonlijk wel mijn woord; maar ik ben twee-en-twintig en gij achttien, Musette .... ik ga. Goeden nacht." Den volgenden ochtend om acht uur kwam Marcel met een bloempot, dien hij op de markt gekocht had, weer op zijn kamer. Hij vond Musette, die zich geheel gekleed op bed geworpen had, nog slapende. Door het leven, dat hij maakte, werd zij wakker en stak Marcel haar hand toe.
"Maar beste jongen," antwoordde Musette; "ik kan je mijn adres niet geven, omdat ik dat morgen misschien niet meer heb; maar ik zal bij jou komen en je rok verstellen, waar zoo'n gat in zit, dat je er, zonder betalen, door zoudt kunnen verhuizen." "Ik zal op u wachten als op den Messias," zeide Marcel. "Maar niet zoo lang," was Musette's lachend antwoord.
Bij het minste leven op de trap vloog hij op, om de deur open te maken. Maar degenen, die naar boven kwamen, bleven altijd op een lagere verdieping. Langzaam ging de schilder dan weer in het hoekje bij de haard zitten. Het sloeg middernacht, en nog was Musette er niet. "Misschien was ze niet thuis, toen mijn brief kwam," dacht hij.
Musette deed al haar gasten uitgeleide met het gezang: "On en parlera longtemps, la ri ra, De ma soirée de jeudi; On en parlera longtemps, la ri ri." Slechts Marcel en Rodolphe bleven bij Musette, die naar haar kamer gegaan was, waar alleen het bed nog maar stond.
"Wat een bekoorlijk schepseltje," zeide Marcel tot zichzelf, terwijl hij langzaam verder liep; "de godin der vroolijkheid. Ik zal twee gaten in Methusalem maken." Hij was nog geen dertig pas verder, toen hij zich op zijn schouder voelde kloppen: het was mademoiselle Musette. "Beste mijnheer Marcel!" zeide zij; "is u een Fransch ridder?" "Dat ben ik. Rubens en mijn dame, luidt mijn devies."
Doch voor mij is het nu voor goed uit; en daar ik volkomen wil breken met de herinneringen aan Musette, zal ik nu onmiddellijk enkele kleinigheden, die zij bij mij achtergelaten heeft en die me dwingen aan haar te denken, als ik ze weer zie, in het vuur werpen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek