Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 oktober 2025
Vicomte Maurice zag Musette na een afwezigheid van zes dagen eerst terug. Hij maakte haar geen enkel verwijt, vroeg alleen waarom zij zoo bedroefd was. "Ik heb ruzie gehad met Marcel," antwoordde zij; "we zijn kwaad van elkaar weggegaan!" "En toch zal je misschien weer naar hem terugkeeren?"
"Ik blijf tot morgen bij je. Goed?" "Het zal hier leelijk koud worden," zeide Marcel, "en eten is er ook niet meer. Je bent te laat gekomen." "Och, wat!" antwoordde Musette; "dan lijkt het des te meer op vroeger!" Rodolphe, Colline en Schaunard bleven vier-en-twintig uur uit, om hun tabak te halen. Toen zij weer terugkwamen, was Marcel alleen.
Toen Rodolphe Marcel en Musette arm in arm binnen zag komen, was hij heelemaal niet verbaasd. "Als de liefde niet goed begraven is," zeide hij, "is dat altijd het slot van het lied!"
"Want," zoo merkte hij op, "het zou de moeite niet loonen van Mimi te scheiden, als je toch altijd met haar schim blijft leven. Maar," voegde hij er glimlachend aan toe, "ik zou beter doen, wanneer ik, in plaats van tot anderen te preeken, tegen mezelf een strafpredikatie hield, want mijn hart is nog vol van Musette.
Marcel stond op en ging uit de lade van zijn commode een kartonnen doos halen, waarin de souvenirs aan Musette lagen, te weten een verdorde bouquet, een ceintuur, een stuk lint en enkele brieven. "Kom, Rodolphe, volg mijn voorbeeld!" zeide hij tot den dichter. "Welnu, het zij zoo!" riep Rodolphe, als kostte het hem moeite, uit; "je hebt gelijk.
"Schrijf ze maar in je memorie pro memorie," zeide Sidonie woedend, dat zij verloren had. "Dat maakt dan vijfhonderd francs, kleintje," zeide de bankhouder." Je zult de duizend wel bereiken. Ik geef." Sidonie en Musette praatten zachtjes met elkaar. Het spel ging door. Ongeveer op hetzelfde uur gingen de bohémiens aan tafel. Gedurende het geheele dejeuner was Marcel opvallend onrustig.
"Welnu, leen dan het oor aan mijn kommer en erbarm u mijner, edele heer," ging Musette verder, die een weinig in de litteratuur bedreven was, hoewel zij met de grammatica op zeer gespannen voet leefde; "de huisbaas heeft den sleutel van mijn kamer meegenomen, en het is elf uur: begrijp je?" "Natuurlijk," zeide Marcel en bood Musette zijn arm aan.
Al heel spoedig werd zij een der toonaangeefsters van de aristocratie van het genot en langzamerhand kwam zij tot die beroemdheid, welke daarin bestaat, dat men in de Parijsche couranten genoemd wordt of bij alle kunsthandelaars uitgestald staat. En toch was mademoiselle Musette een uitzondering onder de vrouwen, in wier midden zij leefde.
Tusschenbeide gebeurde het, dat de een over Musette en de ander over Mimi sprak; dan hadden zij stof genoeg voor den geheelen avond. Zij haalden hun vroeger leven weer op en de liederen van Musette en de liederen van Mimi, en de slapelooze nachten en de verslapen ochtenduren en de in droomen genoten diners.
Dikwijls beklaagde hij zich tegenover Musette, dat hij haar wat lichtzinnig en onverschillig vond, wanneer hij over zijn liefde met haar sprak; dan keek Musette hem glimlachend aan, gaf hem haar hand en zeide: "Wat zal ik je zeggen, mijn waarde?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek