Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
In mijn hart rees de bede op: "Vader, vergeef me! O! mijn Vader, vergeef uw kind, zij kòn niet anders!" 't Was den 21sten Juni; ik koos juist dien dag, uw geboortedag, voor dien zwaren gang naar Vader, omdat ik U, mijn Moedertje, bij me wilde hebben in deze moeilijke oogenblikken. Goede geesten omzweefden me; mijn Hemelsche Vader stond mij bij in mijn strijd tegen mijn aardschen.
't Kindje is onder den indruk van zoo iets heerlijks en al die menschen, maar 't is erg blij. Moedertje kijkt of 't kleintje niet morst en helpt haar zachtjes, maar zegt niet veel. In den hoek zit de duivel en draait z'n snor op. Eens heb ik een vrouw hooren zeggen, een hoogstaande vrouw: "Zoo'n vent, wat verbeeldt zich die wel?
De arme, oude vrouw stond in de hal verlegen en beschaamd om haar versleten, armoedige kleeren; zij zag er uit, of zij van steen was, totdat de koning vriendelijk tegen haar zei: "Wat verlangt gij van mij, moedertje?" Maar zij dorst toch niet aan den koning te zeggen, waarom zij was gekomen; daarom stamelde zij in haar verlegenheid: "Niets, Uwe Majesteit."
"Die is wel zooveel jaren oud, dacht Paul, "als eene gewone grootmoeder weken oud is." "Dag, oud Moedertje," zei Paul, "hoe is het met U? Ik moet U de hartelijke groeten brengen van Uwe zuster, koningin over al de dieren, die op de aarde wonen, en U vriendelijk verzoeken mij voor één' nacht te herbergen." "Wie ben je, die mij zoo vriendelijk goedendag zegt?
Maar jij bent een soldaat, en soldaten zijn dapper. Toe, ga maar, je doet er mij zoo'n genoegen mee. Hier is mijn schort ze doen je heusch geen kwaad, de honden. Doe je 't?" "Kom aan dan maar," zei de soldaat, "bind me het touw maar om het middel en het schort er bij, anders kan ik mijne handen niet gebruiken. En nu tot ziens, Moedertje!"
Blijf ons steeds liefhebben en vertrouwen, Moedertje, zóó maakt u ons gelukkig. Wij danken u innig, innig voor uwe liefde en sympathie. U ziet, dat we al wat op streek zijn gekomen; hierop wachtten wij om u te antwoorden op uw laatste schrijven, dat wij in ons hebben opgenomen en bewaren als een reliquie.
Zulk een verveling, moedertje, dat men niet meer weet, wat men doen zal." "Hoe kan men zich hier nog vervelen, vorst?" vroeg Maria Eugenjewna. Er is toch zooveel belangwekkends in Duitschland." "Ja, al dat belangwekkende ken ik al. Ik ken de pruimensoep, de erwtenworst ken ik, alles ken ik." "Neen, zeg, wat je wilt; maar de Duitsche inrichtingen zijn interressant," zeide de overste.
Zullen we dus maar besluiten dat Elsje met ons meegaat, moedertje?" "Dat weet ik niet. Elsje kan mij nu ook op 't oogenblik niets schelen. Wat is er, Cilly? Ik moet het weten!" Cécile sloeg de oogen neer, keek toen weer op met een smeekenden blik en zei: "Ik zeg het heusch liever niet, mama, ik doe er u bepaald verdriet mee." "Alsof je me nu geen verdriet doet! Kom kindje, zeg het mij nu."
Hij is om en bij de veertig, dus het kan geen kwaad, Moedertje! Na de thee en een stoeipartijtje onder het uitkleeden met de kleine meisjes, viel ik aan op de groote werkmand en had een rustig avondpraatje met mijn nieuwe vriendin. Ik zal een dagboek schrijven, en het eens in de week zenden; goeden nacht dus, morgen meer. Dinsdagavond.
Was het nog borduren geweest bij een ellendig lichtje, met verzwakte oogen en vermagerde vingeren; maar breijen.... "Neen, neen vrouwtje! laat mijne komst u in uwe overdenkingen niet storen! Ik eerbiedig uwe smart; want gij zijt ongelukkig." "O ja, dat ben ik wel!" zuchtte de vrouw. "Ongeluk is ons deel, moedertje! wij zijn op aarde om te lijden." "Maar men kan toch gelukkig wezen, Mijnheer!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek