Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juli 2025
"Dat komt in orde, zoodra 't maar wat lichter wordt," antwoordde Mesty. "De regen heeft al opgehouden," zei Rustig. "Als we die lantaren eens uit het kompashuisje namen en rondlichten?" Dit geschiedde en weldra vonden ze tusschen twee van de kanonnen een hoop onder eenige dekens liggen. "Daar heb je de wacht," fluisterde Mesty; "geduld even we zijn noch niet klaar."
"En toch ben ik juist op zee gegaan, in de verwachting dat ik er die gelijkheid zou vinden." "Stellig op den eersten April!" hernam Gascoigne. "Maar spreek je werkelijk in ernst?" Hierop ving Jack een lang betoog aan, waarbij Jolliffe en Gascoigne hem ongestoord lieten doorslaan, terwijl Mesty met bewondering toeluisterde.
Een maand lang hield Jack, die in geen geval wilde toegeven, zich zoo goed en zoo kwaad als het ging bezig met Spaansch te leeren van Pedro en te luisteren naar Mesty's verhalen uit zijn vroeger leven. "Wat is dat?" riep Mesty op zekeren morgen midden in een verhaal uit. "Daar steken me die dronken zwijnen de tent in brand!" Jack keek om en zag dat de tent aan den wal werkelijk in vlammen stond.
Al de bedienden werden binnengeroepen; meneer Hanson liet hun het stuk zien, waarbij aan Jack volmacht werd verleend om in naam zijns vaders te handelen, en binnen een half uur was het heele mannelijke dienstpersoneel ontslagen, op twee stalknechts na. De aanwezigheid der politie en van Mesty voorkwam elk verzet, maar toch kon de bottelier niet laten eenige verwenschingen uit te stooten.
Jack keek Mesty eens aan, die met een grijnzend gezicht zijn stopwoord; "Wacht maar!" uitbracht. De matrozen liepen daarna het strand langs tot ze vlak tegenover het schip gekomen waren. "Hallo!" riepen ze. "Hallo!" antwoordde Mesty. "Breng onmiddelijk den boot aan den wal, met een emmertje water." "Dat kennen we," juichte Mesty zijn handen wrijvend van plezier.
"Hallo!" riep er een van den wal. "Wat wou je?" antwoordde Jack. "Heb medelijden met ons, meneer, genade!" jammerden de anderen, "we willen tot onzen plicht terugkeeren." "Wat moet ik zeggen, Mesty?" "Antwoord eerst van neen, massa Rustig zeg dat ze maar van honger moeten omkomen." "Ik kan geen muitelingen aan boord nemen," riep Jack.
Maar waarachtig, meneer, al zou je maar enkel de top van uw pink willen branden, dan nog zou je er in de heele kombuis geen warm water genoeg voor vinden. Warm water om dezen tijd! Dat is immers totaal onmogelijk!" "Hij zal toch het een of ander moeten hebben, Mesty." "'t Behoeft ook juist geen thee te wezen," zei Jack, "melk is ook goed." "Melk? Spreek je van melk, Massa?
Mesty en Rustig knielden bij het kaarslicht naast hen neer en hielden de messen opgeheven om hen het zwijgen op te leggen, of toe te stooten, als hun eigen behoud dat vereischte. De dekens werden van den eersten man afgelicht; hij sloeg de oogen op, maar de bootsman had hem de hand al op den mond en hij werd zonder gerucht geboeid.
Je bent mijn eenige zoon. Doe dan maar liever al wat je goedvindt maar zend toch dien moordenaar niet weg, want ik moet hem volkomen genezen, en in hem de deugdelijkheid van mijn bewonderenswaardige uitvinding bewijzen." "Mesty, breng mijn pistolen in gereedheid voor morgenochtend, en de jouwe ook begrepen?" "Jawel, Massa," antwoordde Mesty. "Die maatregel is hoog noodig."
Haastig snelde de neger naar beneden, want hij herinnerde zich een vrij mooien vrouwenrok, achtergelaten door de oude dame, die op het schip was, toen het buit gemaakt werd. Het was er een van groene zijde met gele en blauwe bloemen, maar vrij versleten. Mesty had het ding onder de matras van een der bedden gevonden en in zijn kist gestopt, misschien wel om er een paar vesten van te maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek