Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Van de groenvrouw soms aan den wal?" "We hebben geen melk, meneer Rustig; gij vergeet dat we in volle zee zijn," hernam Jolliffe; "ik begin waarlijk te vreezen, dat ge tot het middagmaal zult moeten wachten. Wat Mesty zegt, is de waarheid." "Ik zal u wat zeggen, Massa Jolliffe, als ik den jongenheer eens in plaats van thee wat uit den ketel gaf, misschien zou hij daar genoegen mee nemen.
Wacht maar. Help eens, Massa Rustig; deze plank van den vloer ligt los; komaan, allen geholpen." Met vereende krachten werd de plank losgerukt. "Nu er als de drommel op losgebeukt en een gat in het plafond gestooten," zei Mesty, die er al vast mee begon.
"Dat is al heel mooi," zei Mesty; "houdt ze aan hun woord; massa Rustig." "Heel goed," hernam Jack, "ik neem de voorwaarden aan, en we zullen je komen halen." Jack en Mesty staken hun pistolen bij zich en roeiden met de boot naar den wal. Bij het instappen sloegen de matrozen eerbiedig voor onzen held aan, maar spraken geen woord.
Nog voordat de Drietand geënterd werd, was Mesty door een splinter geraakt, maar hij was aan dek gebleven om als een vader over Jack te waken en hem te beschermen. Ja, hij had nog meer gedaan; want toen kapitein Wilson met het plat van een sabel een slag kreeg, die hem deed suizebollen en op de knieën schieten, had hij zich met Jack vóór hem geworpen.
Tegen den avond kwamen ze weer op de hoogte van het schip, ieder met een beker in de hand, en zoodra ze bemerkten, dat ze de aandacht van onzen held en van Mesty getrokken hadden, wierpen zij den inhoud van hun bekers de lucht in, om te toonen dat zij water hadden gevonden, en daarop keerden zij jouwend en spottend, dansend en springend en onder allerlei bokkesprongen terug om hun drinkgelag te hernieuwen, dat tot na middernacht duurde, waarop allen verstomden evenals te voren.
Kapitein Wilson, die Jack's bezorgdheid over zijn vrienden ten volle begreep, riep hem bij zich aan dek, en gaf hem en Gascoigne verlof om aan wal te gaan. "Zou u me willen toestaan, Mesty mee te nemen, meneer?" vroeg Jack. "Jawel, meneer Rustig; maar bedenk dat ge, zelfs met Mesty bij u, geen partij zijt voor een honderd en vijftig man; wees dus voorzichtig.
De galeislaven volgden geboeid en aan elkaar gekneveld in een lange dubbele rij onder flinke bewaking. Halverwege maakten zij halt, en sloegen voor den nacht hun bivouack op. Den volgenden dag, tegen den middag zaten Don Rebiera en zijn gezin alweer in hun paleis en onze beide adelborsten en Mesty namen afscheid om zich weer naar boord te begeven.
Ofschoon eerst zeventien jaar, was Jack toch sterk en groot voor zijne leeftijd en kon gerust een volwassen man genoemd worden. Mesty was bij hem en juist toen de boot afzette, liet ook Gascoigne zich er in glijden.
Zoo had dan Jack in vier-en-twintig uren tijds een totale ommekeer in de huishouding teweeggebracht. Meneer Rustig bemoeide er zich volstrekt niet mee; hij ging weer naar zijn studeerkamer bij zijn wonderbaarlijke uitvinding. Mesty had de sleutels van den kelder onder zijn berusting en kreeg het oppertoezicht over het personeel, dat nog gebleven was.
Zeker zullen we dat, wacht maar even, laat ze eerst maar in vasten slaap zijn." Tegen twaalven begon het te motregenen, wat de plannen van onzen held zeer te stade kwam. Daar het echter te voorzien was dat de lucht spoedig weer zou ophelderen, raadde Mesty aan nu niet langer te dralen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek