Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Wie weet of er aan boord van de marktschuit geen muiterij uitbreekt. Hadden we Mesty maar bij ons." Zij laadden de pistolen, namen er ieder een paar en borgen die onder hun vest, verdeelden kruit en lood onder elkaar en weldra kwam de schipper hun zeggen, dat alles gereed was.
"Het schip is ons!" zei Mesty, "maar we moeten heel voorzichtig te werk gaan. Daar ligt er geloof ik eentje tusschen de kanonnen te slapen. Als de regen even vermindert, kunnen we beter zien. Stil allemaal." "Er moeten heel wat manschappen op dit schip zijn," merkte onze held op; "het is vrij groot en voert twaalf of veertien stukken geschut hoe zullen we er ons meester van maken?
En Jack had gezorgd, dat kapitein Wilson niet onbekend bleef met den grooten dienst, hem door Mesty bewezen. "Maar je zult wel bij Mesty geweest zijn, toen hij me het leven redde," merkte kapitein Wilson op." "Dat was ik ook, meneer," antwoordde Jack bescheiden, "maar zonder dat ik zelf veel kon uitrichten." "Hoe gaat 't van avond met uw vriend Gascoigne!"
"Verduiveld, daar was ik waarlijk in slaap gevallen," riep hij uit. Hij trad aan het kajuitsraampje dat open gelaten was en bemerkte dat een stevige bries er vlak in woei. "Te deksel! we hebben den wind vlak achter gekregen," zei Mesty, "waarom hebben ze me niet gewaarschuwd?"
Maar al mogen we blijven hopen, hoe zal die muiterij eindigen?" "Massa Rustig, als ik wil, kan ik er tamelijk spoedig een eind aan maken, maar niet opeens." "Hoe bedoel je dat, Mesty, niet opeens?"
Daar komt meer wind; één man aan het roer. Te deksel, wat is dat?" Deze uitroep van Mesty werd veroorzaakt door een schot, dat den romp van het schip aan stuurboord trof. Jack en hij snelden naar den anderen kant en bemerkten dat drie Spaansche kanonneerbooten juist den hoek waren komen omzetten en hen aangevallen hadden.
Een half uur later waren onze beide adelborsten en Mesty reeds aan wal en begaven zich naar het logement, waar zij ook vroeger hun intrek hadden genomen. Hun eerste vraag was naar Don Philip en diens broeder. "Beiden met verlof," antwoordde de herbergier; "ze logeeren bij Don Rebiera." "Dat is ten minste één geluk," dacht Jack. "We moeten zoo spoedig mogelijk er heen."
"Je weet wel, Mesty, dat ik je nooit laat roepen, of 't moet bepaald noodig zijn," antwoordde Jolliffe; "maar deze arme jongen heeft sinds hij aan boord is nog niets te eten gehad en hij is erg hongerig je moest hem wat thee geven." "Thee bedoelt u, meneer? Wel om thee te krijgen, dien ik toch in de eerste plaats water te hebben en vervolgens ruimte in de kombuis om een ketel te vuur te zetten.
"Zoo'n moorddadige Ier!" zei Mesty, "wat heeft hij dien armen stakker geranseld." Den volgenden dag lag de Harpij in de baai van Gibraltar voor anker. De kapitein ging aan wal, en gaf last dat men hem vóór negenen met de sloep moest komen afhalen, want na dien tijd wordt de vestingspoort alleen op bijzondere vergunning geopend.
Dokter Middleton schreef aan de admiraliteit en verzocht, onder uiteenzetting der aanleidende omstandigheden, om ontslag uit den zeedienst voor meneer Jack Rustig. Het gevraagde ontslag werd verleend en de admiraliteit maakte ook geen bezwaar om Mesty te ontslaan tegen de daarvoor aangeboden schadevergoeding.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek