United States or Malta ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Zoo waar als ik leef, Massa Rustig, 't is precies zoo gebeurd. Stellig moet hij erg zwak van geheugen zijn," vervolgde Mesty, "en weer een lesje noodig hebben van Jack Gelijkheid." "En daar zal hij niet van vrijloopen ook," antwoordde onze held, "hoewel het strijdt tegen het artikel dat luidt: 'alle twist en vechterij enz. Gossett, heb je een beetje meer begrip dan een garnaal?"
Zij deden al hun best om te zorgen, dat het schip niet te dicht bij de anderen kwam, en sloegen de bewegingen van de Harpij nauwkeurig gade. De afstand was te groot om duidelijk te kunnen onderscheiden, maar Mesty klom in den mast van het schip en hield Jack geregeld op de hoogte. "Daar valt een schot al weer een. Dat is onze kanonneerboot neen toch niet. Wacht, daar heb je ze.
Jack wipte in den wagen en Mesty klom op het achtbankje. Twee uren later waren ze te Portsmouth en gingen het schip bezichtigen, dat een mooi, snelzeilend vaartuig bleek te zijn, met aan weerskanten zes koperen kanonnen. "Uitstekend," dacht Jack; "nu een man of veertig en een jongen of zes aan boord en de boel is kant en klaar." Hij ging met Mesty weer aan wal en keerde naar Boschlust terug.
Zoo'n moorddadige Ier! als ik er nog aan denk, Massa Rustig ik pot koken, ik, die in mijn eigen land een vorst was!" Rustig was het vrij wel met Mesty eens; "want," zoo redeneerde hij, "als ik nu terugkeer breng ik enkel een klein vaartuig half vol boonen mee en ik zou me schamen me te vertoonen.
Mesty ging eens op den bak kijken of er wel goed wacht gehouden werd, en na het heele dek rondgeweest te zijn blies hij de kaars uit en vatte met de overigen post bij het achterluik. Met het aanbreken van den dag ontwaakten de Spanjaarden, die de wacht moesten overnemen, kleedden zich en kwamen aan dek zonder een flauw vermoeden, dat de Engelschen er meester zouden zijn.
"We zullen moeten terugtrekken," riep Don Rebiera uit; "over een poos hebben ze alles neergerukt. Wat dunkt u er van, signor Rustig?" "Dat we zoo lang mogelijk moeten standhouden. Hoe is 't met de ammunitie gesteld?" "Die hebben we nog in overvloed we kunnen er stellig nog zes uren mee toe, zou ik denken." "Wat zeg jij er van, Mesty?" "Hier blijven, zeg ik.
Aan boord gekomen, haastte Jack zich een andere broek aan te trekken en die van Biggs op een stoel in diens hut te leggen, en nadat hij Mesty in vertrouwen had meegedeeld wat er aan de hand was, begaf hij zich weer naar het dek om te zien hoe het geval zoo afloopen.
Mesty nam den kijker en richtte dien op het buitenste schip, dat opeens al zijn zeilen gestreken had en nu met een vaart op den wal aanliep, juist in de richting van de kaap, waaronder Jack's vaartuig lag. "Massa Rustig, dat is, geloof ik, de Harpij," zei Mesty terwijl hij den kijker neerlei.
Mesty had de wachten aangewezen, Jack een toespraak gehouden en de matrozen hadden alles beloofd wat verlangd werd, maar de wijn was hun naar het hoofd gestegen en bij die gelegenheid had hun geheugen een slipper gemaakt. Mesty en Jack hadden bij het doorzoeken van de kajuit in de kapiteinshut veertien duizend dollars in zakken gevonden.
"Gij moet zeggen van neen, Massa Rustig." "Waarom zouden we hun geen water geven, Mesty?" "Omdat ze dan de boot nemen." "Dat is waar," antwoordde Rustig. "Hoor je niet, daar aan boord?" schreeuwde de onderofficier opnieuw, "onmiddelijk de boot gezonden, of we snijden je den hals af!" "Ik zal de boot niet zenden," antwoordde Jack, die nu begreep dat Mesty gelijk had gehad.