Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Jack was gevoelig voor dit huldeblijk; hij stond aan gangboord, nam zijn hoed af en maakte een diepe buiging. Zoodra zij weg waren, liet Mesty grijnzend zijn scherpgepunte tanden blinken en onzen held aanziende zei hij: "Wacht maar, ik zal ze dat wel betaald zetten, onze beurt komt ook nog." Jack zei niets, maar dacht des te meer.
Meneer Rustig's wonderbaarlijke uitvinding door hemzelven verklaard, tot groote voldoening van onzen held, en naar wij hopen ook tot bevrediging van den lezer. Eindelijk wierp de pakketboot bij Falmouth het anker uit. Jack gevolgd door Mesty, was spoedig met zijn bagage aan wal.
De matrozen waren al in de sloep en wierpen smeekende blikken op Jack, ten einde zijn medelijden op te wekken, en Mesty ging vrij gemelijk naast onzen held zitten, waarschijnlijk omdat 't hem maar half beviel, dat hij weer "den pot zou moeten koken voor de jongeheeren."
Jack richtte haar op en geleidde haar beleefd naar een der banken. Intusschen had Mesty met het glinsteren van zijn mes en het grijnzen van zijn gezicht wonderen gedaan bij den hofmeester, want dat was de man. Een ontbijt van chocolade, gezouten vleesch, ham en worst, met beschuit en rooden wijn stond op het halfdek gereed. De matrozen waren uit het want gekomen en Jack werd naar het dek geroepen.
De bottelier, gevolgd door Mesty, die hem als een gevangene bewaakte, verscheen nu met spijzen, zette die gemelijk neer en ging heen. Jack beval Mesty te blijven. "Wel, Mesty, hoe is het in de bodenkamer gesteld?" "'t Is er kompleet oproer, meneer, ze hebben gezworen, dat ze zich niet door ons zullen laten ringelooren, en dat wij beiden morgen de deur uit moeten."
De matrozen maakten een flink maal gereed; Mesty gaf hun den noodigen wijn en wel tweemaal zooveel als ze aan boord van de Harpij gewoon waren, zoodat ze weldra tevreden schenen. Een hunner echter voerde een hoog woord en beweerde bij kris en kras dat, als de anderen hem maar wilden bijstaan, zij spoedig volop drank zouden hebben.
Stop hun vooral den mond, dat ze geen kik kunnen geven." "Maar als ze nu eens den mond vrij krijgen en een schreeuw laten?" vroeg Jack. "Dan geen pardon meer?" antwoordde Mesty met een bijna duivelsche uitdrukking op zijn gelaat en liet het mes zien, dat hij in de rechterhand hield. "O neen, geen moord!" "Als het anders kan, dan zeker niet, Massa.
Jack liet hun echter door middel van Mesty mede deelen, dat ze weer vrijgelaten zouden worden, zoodra ze te Gibraltar aankwamen, zoodat een gunstige wind het eenige was wat er nog te wenschen overbleef. Kapitein Wilson deelde aan Jack mede, hoe hij in de vooronderstelling dat de kotter gezonken was, aan zijn vader had geschreven, om hem den dood van zijn zoon te melden.
Jongens, wat geven ze vuur! Bom, bom, bom! De Spanjaard krijgt 't leelijk te kwaad, hij houdt op met vuren en strijkt de vlag al. De Harpij rekent ze allen in. Laten we ons nu maar niet te veel vertoonen; enkel twee man aan dek en de jekkers uit, dat ze ons niet herkennen." Mesty had goed gezien; de Harpij had de andere kanonneerboot en het heele convooi vermeesterd.
"Een goed denkbeeld, Mesty, waarom zouden we 't niet in toepassing brengen?" "Omdat ik geen lust heb mij op den wal aan gevaar bloot te stellen en waarvoor? om terug te keeren en weer den pot te koken voor de heeren. Ik voel me hier gelukkig, Massa." zei Mesty op onverschilligen toon. "En ik mij diep ellendig," hernam Jack, "maar ik ben geheel in uw macht, Mesty, en ik zal me moeten onderwerpen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek