Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
In de andre helft der zaal in de vestibule en buiten op de plaats stonden de koopers. Er waren er vele! En er was veel gedruisch en vroolijkheid. Er werd druk geboden en verkocht. Maar bij 't brandewijnvat, met al zijn bezittingen in een grenzelooze verwarring achter zich, zat Melchior Sinclaire, half dronken en half krankzinnig.
Maar als die God, volmaakt rechtvaardig volgens hunne leer, over het lot van levenden en dooden te beschikken heeft, dan behoefde ik mij niet langer ongerust te maken, dan moest bij het sterven, wanneer de scheiding plaats heeft tusschen ziel en lichaam, de ziel van den booze verloren gaan, die van den goede echter tot een hooger leven ingaan, niet het nirvana van den Boeddist, noch de negatieve rust van het Brahma, o Melchior, noch in dien toestand, o Caspar, waarvan uwe priesters leeren, maar tot een leven, een heerlijk, werkzaam, eeuwig leven een leven met God.
Als ze haar op een bal ontmoet hadden, kon men er zeker van zijn, dat ze allemaal, de rechter in Munkerud, de proost in Bro, Melchior Sinclaire, zoo goed als de kapitein van Berga, hun vrouw in diep vertrouwen vertellen, dat als ze de jonge gravin voor 30 of 40 jaar ontmoet hadden, ja dan zouden ze.... "Ja, toen was ze nog niet geboren," antwoordden dan de oude dames.
Zij leken mij heilige personages, zoo was ik onder den indruk van de plaats waar ik mij bevond. De gedachte kwam niet bij mij op, dat het valsche schijn was, alsof zooiets uitgesloten was bij de vorsten der kerk. Aan tafel zat ik naast een ouden kamerdienaar, genaamd Melchior de la Ronda.
"Ik ben verbaasd," zei de barbier tot den tooneelspeler, "dat men u zoo weinig uw beroep aanziet, want voor een tooneelheld ziet ge er erg sjovel uit. Ik hoop niet dat gij mijn openhartigheid kwalijk zult nemen." "Openhartigheid," riep de acteur uit, "neen, dan kent gij Melchior Zapata al zeer slecht. Goddank ben ik niet gauw op mijn teentjes getrapt.
Ik geloof dat hij er ook nog Melchior bij heette dien naam hebben in Altenburg van de tien menschen negen." "Ja, ja, dat klopt, dat klopt precies: Sebastiaan Melchior Pampel. Weet gij ook wat er van hem geworden is?" "Tot mijn leedwezen, neen!" "Kijk mij eens aan! Kijk mij eens goed aan!" "Waarom?" "Omdat ik het ben wat er van hem geworden is." "Gij.... gij?" vroeg de kleine. "Ja, ik!
En hij was altijd zacht en vriendelijk. Hij zelf merkte de verandering, die over hem gekomen was en zag hoe gelukkig zijn vrouw was. "Nu heeft ze het goed," zei hij eens tegen Marianne en wees op mevrouw Gustava. "Och, lieve Melchior," barstte ze uit, "je weet wel dat ik veel liever had, dat je weer beter werdt." En dat had ze werkelijk liever gehad.
Hij die begrijpt, haat niet meer. Zij had gehoord, dat Melchior Sinclaire van plan was auctie te houden op Björne en alles te vernielen, wat hij bezat, opdat zij 't niet van hem erven zou. Men zei, dat hij alles zoo grondig mogelijk bederven wilde: eerst zou hij de meubels en 't huisraad verkoopen, dan 't vee en de landbouw-gereedschappen en eindelijk de geheele hoeve.
"Die wacht op het voorjaar," zei Melchior Sinclaire. "Maar ze zal nog wat geduld moeten hebben." De duif kwam zoo regelmatig terug, dat hij zijn horloge uithaalde en op haar lette. Precies iedere drie minuten kwam ze terug. "Neen, kleintje!" zei hij, "meen je, dat het voorjaar in drie minuten klaar komt? Je moet leeren wachten." En zelf moest hij ook wachten; maar hij had den tijd.
Daarop volgde de byzantijnsche kunst, die niet alleen de voorbode was der syrische, welke de heer Melchior de Voguë ons heeft leeren kennen, maar ook die der armenische, welke een nadere beschouwing overwaard is.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek