United States or United Arab Emirates ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Om naar boord terug te keeren, niet waar?..." vervolgde zijn vader, terwijl hij Gilberts hand greep. »Dat heb ik u beloofd, vader," was het kalme antwoord. »Ja, Mars en ik gaan naar boord en morgen vóór het aanbreken van den dag zullen wij daar terug zijn." »Hoe laat wilt gij vertrekken?" »Als de eb ingetreden zal zijn, dat wil zeggen: tegen half drie in den ochtend."
De jonge man omhelsde zijn vader, wisselde een handdruk met zijn oom Edward Carrol, en met Walter Stannard, den vader van miss Alice. Daarop zei hij met vastberaden stem: »Kom Mars!" En beiden traden naar buiten en stapten langs den rechteroever der Sint John, die daar de plantage begrensde, voort en volgden haar gedurende een half uur. Zij ontmoetten gelukkig niemand op hun weg.
»Goed, master Gib." »Gij zult waarschijnlijk tegen wielingen op te werken hebben." »Dat denk ik ook, master Gib." »Dan zal ik ook een pagaai ter hand nemen en u helpen, Mars!" »Dat zal wel niet noodig zijn, master Gib!" grinnikte de kleurling. »Anders, reken op mij." »Niet noodig."
De kaper zeilde op dit oogenblik om de noordoost, onder mars- en bramzeilen, fok en kluiver, met eene gladde koelte en kalm water. »Mijnheer de luitenant," zeide de kapitein, »waar ziet gij hem voor aan?"
Heer Aloud en diens gemalinne hadden plaats genomen aan eene tafel in den hoek van het vertrek. "Kom nader, marskramer," sprak Heer Aloud op bevelenden toon. "Laat zien, wat je hebt. Is het de moeite waard?" Met eene diepe buiging voldeed Fulco aan dat bevel. Hij plaatste zijne mars op den grond en begon den inhoud zoo verleidelijk mogelijk uit te stallen.
Hij plaatste op een paar punten schildwachten, om het terrein voortdurend te overzien. Daarna ging hij, vergezeld van Mars, op verkenning uit, en kon, nadat hij even een kwart mijl door het bosch was gemarcheerd, constateeren, dat die voetstappen zich beslist in zuidelijke richting uitstrekten.
"Goeden avond!" zeide Fulco vriendelijk. "Den kramer wordt zeker geen toegang geweigerd?" "Je kunt binnengaan," zei de wachter, "doch als uwe mars niet bijzonder goed voorzien is, raad ik je aan, uw geluk liever elders te beproeven." "Zoo? Waarom?" vroeg Fulco. "Omdat Heer Aloud en de edelvrouwe er niet van, houden, dat men hun prullen aanbiedt," hernam de wachter.
»Weest gerust," sprak James Burbank, »wij zullen hen terugvinden!" De arme moeder keek hem smeekend aan. »Ja, wij zullen hen terugvinden," vervolgde de eigenaar van Camdless Bay. »Gilbert en Mars zullen mij bij mijne nasporingen vergezellen." »Ja, vader, dat zullen wij!" riep de jeugdige officier uit. »Wij mogen geen oogenblik verloren laten gaan!"
Gilbert Burbank en Mars hadden inmiddels tevergeefs de oeverstreken en de eilandjes, in den stroom gelegen, tot voorbij Piccolata doorzocht. Toen bleef niets anders meer over, dan direct op Texar zelf te werken. Hij was, sedert het oogenblik dat de gevangenisdeuren zich achter hem gesloten hadden, nauwkeurig buiten iedere gemeenschap met zijne medeplichtigen gehouden geworden.
Dat groene tapijt bezat genoeg stevigheid, om otters en reigers te veroorloven daarop te dartelen. Voor den mensch was het evenwel niet geraden zich te midden van die plantaardige massa te begeven, want hij zou er zich niet dan met veel moeite uit kunnen redden. Wanneer hunne nadering aangekondigd werd, dan nam Mars alle mogelijke voorzorgsmaatregelen om ze te vermijden.
Woord Van De Dag