Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
»Mij, oude heer, kan men heel goed missen, dat voel ik wel en daarom durf ik ook gerust thuis blijven, maar u.... dat is wat anders, gij zijt hen noodig als er misschien thee of koffie moet geschonken worden, als eene dame mankeert voor den een of anderen heer, daar de jonge meisjes niet graag naast zitten, terwijl de weduwe Daubenheim als vrouw des huizes fungeert en zich naast de voornaamste gasten plaatst."
»Hè, foei, dat was me straks een tochtje«, zei mevrouw, toen ze goed en wel op den stoel zat. »Ik heb er waarlijk pijn in de zij van gekregen.« Meteen hoestte ze en trok rimpels in haar gezicht. »Wat mankeert er aan?« vroeg meneer. »Het hoesten doet me pijn.« »In de zij?« Mevrouw knikte. »'t Was ook geen weer om uit te gaan«, zei meneer. »Ik hoop, dat het maar gauw wat opknapt.«
Een oude gloed van gobelins aan de muren, en die, meendet ge, waren toch echt.... Och, och, alle duivels, het is papier van zooveel de rol! Maar gelukkig! daar komen tenminste menschen de kamer binnen. Ah, Lucius, ouë Romein, men ontmoet een van jou slag niet elken dag. Mag ik eens nader kennis maken? Maar pòe! Wat mankeert die vent!
"Mijn dochtertje, zoo geheel naar hare volle keus trouwen tegenwoordig weinigen op de wereld; daar mankeert al licht zoo wat aan. Kijk! de koopman krijgt eene goede broodwinning, en als je vader en ik wisten, dat jij goed geborgen waart, dat zou ons een pak van 't hart wezen." "Moeder, moeder, spreek zóó niet! Ik zou u verlaten, als gij en vader in nood waart?
Maar er komen tijden voor, dat de darren, hoe bezwarend ook voor den staat, geduld worden tot laat in den herfst, en zelfs soms ongehinderd mogen leven gedurende den winter en het volgende voorjaar. Als de ijmker darren om een korf ziet vliegen, terwijl de andere kolonies al lang met de hunnen hebben afgerekend, dan weet hij wel wat aan dat volk mankeert.
Hij wendde zich naar de buitendeur, waar een losse lantaarn stond en schoof, terwijl hij de lantaarn nam, de twee grendels ongemerkt weg. Nu lichtte hij met de lantaarn. »Kun je nu niet zien, wat het paard mankeert?" vraagde hij met een doodonschuldig gezicht. De twee stalwachten schudden het hoofd. »Merk je dan niet, dat het krampen heeft?" riep hij met een minachtende verwondering.
»Een trapje hooger! een trapje hooger, vriendlief! of je mankeert mij!" riep deze lachende. »Ik ben niets meer of minder dan ambtenaar van den burgerlijken stand; geen baantje om schatrijk bij te worden, een povere zeshonderd gulden, maar wat zal ik je zeggen, op een notariskantoor is het ook niet alles, en.... maar jongen! ben je ziek geweest? Je ziet er vervallen uit!"
Terwijl hij zijn zwarten snoet welbehaaglijk aflikte, keek hij met schuins gehouden kop belangstellend naar zijn overbuur, alsof hij zeggen wilde: „Wat mankeert jou?”
Zwijgend gaf zij hem zijn koffie; hij had zich verslapen en haastig spoedde hij zich naar den stal, waar de baas hem met een: „Wat mankeert jou van morgen?” ontving. Dirk had, zooals men dat noemt, het land; hij wist niet waar hij ’t zoeken moest om weer op zijn verhaal te komen.
»Dat schijnt eenvoudig genoeg." »Juist zulke kleinigheden worden het meest uit het oog verloren. Ik besloot daarom volgens dit idee te handelen. Ik stak mij onmiddellijk in dit zeemanskleed en informeerde op al de werven langs de rivier. Op vijftien kwam ik tevergeefs, maar op de zestiende, die van Jacobson, vernam ik dat de =Aurora= twee dagen geleden daar was gebracht door een man met een houten been, met een onbeduidende bestelling betreffende het roer. »Er mankeert niets aan het roer," zei de meesterknecht, »d
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek