Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 mei 2025
Tot laat in den nacht zat het tweetal bijeen en besprak de wijze, waarop zij zouden samenwerken om Kobus Juttner voor Dorus Makko te doen doorgaan. Zelden was een paar meer aan elkander gewaagd dan dit. Vrouw Juttner dacht kalmer na dan Strijkman en menigmaal gedurende hun gesprek toonde zij, dat ze voor hem niet onderdeed in sluwheid.
"Is u tevreden, dokter?" vraagt Dorus bescheiden. "Uitmuntend, mijn jongen; 'k heb eer met je ingelegd." Hij klopt Dorus vertrouwelijk op den schouder. "Mag ik u wel mijn compliment maken, mijnheer.... pardon uw naam is mij nog niet genoemd; op 't programma staat alleen *" zegt de heer Verhagen, Dorus naderend. "Makko, mijnheer!" "Makko?" "Makko, juist mijnheer. Verwondert u dat?" "Makko! Makko!"
Cornelis, bemoei je met je werk." "'t Protest is af, meneer!" "Zeg dat dan," bromt Van Blaak, als hij hem over den lessenaar heen een ander blad ter overschrijving toereikt. "Die juffrouw Ram wist er meer van en zei, dat die Makko een hondenscheerder was geweest en dat hij een heele knappe vrouw had gehad, maar dat die vóór hem gestorven was en dat hij later alleen met zijn zoontje had gewoond."
De procureur valt hem in de rede door te zeggen: "Maar uw vriend Nicolaas Makko had toch kinderen?" "Een zoontje meneer! Och! een hart van een jongen, maar een beetje speelsch en wild. Hij is op straat geloopen juist dien dag, waarop zijn vader stierf; en waar hij gebleven is, weet niemand. 'k Ben nog dikwijls heen en weer door de buurt gesjouwd om het kind te zoeken.
Kobus heet hij, doof is hij, Dorus-Kobus, Kobus-Dorus, 't heeft allemachtig veel van mekaar, hij zal evengoed op den roep "Dorus!" luisteren. Hè, hè, hè! oude Philip, dat is een buitenkansje. Met de papieren van den "krates" maken we van Kobus Juttner Dorus Makko... Hè, hè, hè, hè! Dan worden we voogd en dan krijgen we geld, hè, hè, hè, hè!"
Verwonderd blijft de vrouw staan, ziet hem oplettend aan en verbreekt de stilte door te zeggen: "Krates! Och, neem me niet kwalijk, meneer, dat viel daar zoo klakkeloos uit mijn mond. Uwé is Dorus, Dorus Makko, is 't niet zoo? Heere! heere! wat ben je veranderd, maar ik ken je toch direct weer...." "Door mijn bochel, hé?"
Eenigszins verlegen antwoordt Strijkman: "Er is gisteren iemand vanwegens uw kantoor bij mij geweest, om naar een zekeren Makko, die op een bovenkamer bij mij in huis heeft gewoond, te informeeren." "Juist! En wat weet u van dien Makko?" De kalme bedaardheid van den procureur doet Strijkman niet op zijn gemak zijn; hij antwoordt dus eenigszins haperend: "Ik, ik, hm! weet alleen, dat hij dood is."
Met Strijkman en de buurvrouw zijn intusschen tal van andere buren nieuwsgierig in het portaaltje, op de trap en in de kamer gekomen, om het akelige schouwspel te genieten. Allerlei stemmen spreken te gelijk. "Makko is weer dol," roept de één. "Wat wonder! Hij is drie dagen onder water geweest," verzekert een ander. "Laten we hem naar 't gasthuis brengen," zegt een derde.
In allen gevalle moest de identiteit van Dorus Makko voldoende bewezen worden. Maar door wien? De eenige, die dit kon, was Strijkman zelf, en natuurlijk zou deze zijn best doen om het tegendeel vol te houden. Er moest dus met overleg en slimheid gehandeld worden.
"Geen taal of teeken, meneer." "En heeft die Makko niets nagelaten, geen papieren?" "Neen, meneer de avekaat. 't Was bij hem, 't spijt me dat ik het zeggen moet, een nakende boel; hij had in den laatsten tijd, zonder dat iemand het wist, alles zijn huis uitgebracht. O die ongelukkige drank!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek