Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
De Majoorske valt haar in de rede en strijkt haar het lichte, krullende haar van het voorhoofd. "Kind, kind," zegt zij, "hoe kon je er toch toe komen dien dommen Henrik Dohna te nemen!" "Maar ik houd van hem." "Ja, ik begrijp het wel, ik begrijp het wel," zegt de Majoorske. "Een goed kind en niet meer; schreit met de bedroefden en lacht met de blijden.
"Je kwaamt veel op Borg voor vijf jaar, Anna," zegt hij zacht; "weet je of het de Majoorske was, die Ebba vertelde, dat ik een ontslagen predikant was?" "Help de Majoorske, Gösta," is haar eenig antwoord. "Je kunt wel begrijpen, dat ik eerst weten moet of zij me tot een moordenaar gemaakt heeft." "Och, Gösta, wat zijn dat nu voor gedachten? Help haar, Gösta."
De Majoorske ging het land door met den bedelstaf en de Majoor woonde op Sjö. Hij kon niet eens bij het feest zijn; want de pokken waren uitgebroken op Sjö en hij was bang de besmetting over te brengen. Wat een overvloed van genot brachten die twaalf heerlijke uren niet mee! van 't eerste knallen van de kurken aan tafel tot de laatste streek van den strijkstok, lang na middernacht!
"Ik ben vandaag weer naar huis geweest en heb naar mijn vaders geld gezocht," zei ze tegen de kavaliers; "maar ik heb niets gevonden. Alle schuldbekentenissen zijn doorgeschrapt, en laden en kasten zijn leeg." "Dat is jammer voor u, juffrouw," antwoordde Beerencreutz. "Toen de Majoorske van Ekeby wegging," ging de dochter van den predikant van Broby voort, "vroeg ze mij haar huis te besturen.
De moeder, die zulk een ellende over 't hoofd van haar kind had gebracht, kon niet sterven. Daarom wilde de Majoorske naar haar toegaan, opdat ze beide rust zouden vinden. Zij wilde door de donkre bosschen heen opgaan langs de lange beek naar haar ouderlijk huis. Eer kon ze geen rust vinden.
Hij was verbaasd over haar honenden toon, maar ging voort: "Och, Majoorske, ik durfde het niet te gelooven; maar het zou zoo heerlijk geweest zijn, als zij 't wilde. De dichtstbij zijnde dokter woont hier vijf mijl vandaan. Zij, die een zachte hand en liefderijk hart heeft, zou werk genoeg vinden met het verbinden van wonden en koortslijders te verplegen.
Leg mij zulke plichten niet op! Scheid mij niet van de armen!" "Ik wil jou en de kavaliers Ekeby geven," hernam de Majoorske; "je bent immers een uitstekend mensch en door het volk bemind. Ik zeg als mijn moeder: "dit werk kun je nu voortaan wel op je nemen." "Neen, Majoorske, dit kunnen wij niet op ons nemen! Wij, die u miskend hebben en u zooveel verdriet deden!"
Maar dan daverde de kavaliersvleugel van het honend lachen der oude zondaars en spottende woorden klonken uit de open vensters in haar ooren. Voorwaar! Harteloosheid en hoogmoed namen hun intrek bij de arme avonturiers. Sintram had haat in hun harten gezaaid. Als de Majoorske in vrede op Ekeby was gebleven, kon hun ziel niet in grooter gevaar geweest zijn.
Ik hoef niet meer koud en streng aan zijn zijde te gaan en hem aan berouw en boete te herinneren. Armoede, nood en hard werk zullen dat wel doen. De wegen, die naar de armen en zieken leiden, kan ik zonder zonde gaan. Ik ben niet bang meer voor het leven hier in het noorden. Maar maak hem niet rijk, Majoorske! Want dan durf ik niet te blijven." De Majoorske richtte zich in haar bed op.
De jonge gravin weet wel, dat de leenman de Majoorske heeft laten arresteeren en dat zij aangeklaagd zal worden, omdat zij met een paar anderen de kavaliers 's nachts overvallen en gebonden heeft, en ze weg zou gevoerd hebben, als niet de Majoor met zijn beren gekomen was, om ze te bevrijden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek