Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
»Wat krijgt de Koningin veel geschenken, vinden jullie het ook niet,« riep Dora, na het vertrek van Gladschaaf. »O, hij heeft er geen tiende part genoeg van verteld, alle avonden staan de couranten vol over aangeboden of ten toon gestelde huldeblijken,« zei Lize. »Mademoiselle, we gaan onze wieg toch allemaal zien, niet waar?« »Onze wieg, wou je er soms ook eens in Dora?« spotte Ida.
Doch mademoiselle Musette, die zelf jong en knap was, zou er nooit in toegestemd hebben de maîtresse te worden van een man, die niet eveneens jong en knap zou zijn. Men had haar dan ook eens de prachtige aanbiedingen hooren weigeren van een grijsaard, die zoo rijk was, dat hij de Croesus van de Chaussée-d'Antin genoemd werd, en aan Musette gouden bergen beloofd had.
"Gemeen volk!" hernam Van Guntheim op een toon, die iets minder hoffelijk was: "Van die gemeenheid is mij nog niets ter oore gekomen. Integendeel zegt men dat monsieur en mademoiselle Prevost, niet alleen om hunne uitstekende tooneelgaven maar ook als brave lieden den meesten lof verdienen." "Fi! fi!" schreeuwde Justine, weder invallende, eenigszins onaangenaam hard.
"Vandaag had ik liever zestig francs in mijn zak!" Eenige dagen later sloeg mademoiselle Mimi, die met den jongen vicomte Paul in een koffiehuis zat, een revue open, waarin de verzen stonden, die Rodolphe voor haar gemaakt had. "Zoo, zoo!" zeide zij eerst lachend, "mijn vriend Rodolphe spreekt kwaad van me in tijdschriften."
En hij begon mademoiselle Amélie het hof te maken en verzekerde haar, dat zij het mooiste meisje op aarde was. Amélie vertelde Mimi van haar bezoek aan Rodolphe. "Wat zegt hij? Wat doet hij?" vroeg Mimi. "Heeft hij over mij gesproken?" "Geen woord. Hij heeft je reeds heelemaal vergeten.
»Maar ze meende het wel zoo, niet waar Mademoiselle? U hoorde het toch ook.« De aangesprokene achtte het beter hier niet op in te gaan en zette ieder weder aan het werk. »Zeg, Doraatje! weet je dat het kindje kleine meubeltjes krijgt? Apeldoorn geeft ze; kastje, tafeltje, stoeltjes alles wit gelakt en met gebattikte kussentjes, wat zal het lief staan.
Maar eindelijk gelukte het Veronica in den kring van Anselmus’ blik te komen, toen was het alsof hij bij het aanzien zich harer eerst herinneren moest, doch ten slotte glimlachte hij en zeide: „Ah! is u het, beste Mademoiselle Paulmann?
Dit is waar: het was niet goed, dat Jeanne bij ons gouvernante was, dat deugde niets! Een minnarij met een gouvernante is iets triviaals! Maar welk een gouvernante was zij ook!" Daarbij herinnerde hij zich weer levendig de zwarte, guitachtige oogen en het betooverend glimlachje van mademoiselle Roland. "En zoo lang ze bij ons in huis was, heb ik mij toch ook niets veroorloofd!
Enfin, als 't hem goed doet, ben ik er heel blij om; als hij nu 't land aan me krijgt, spijt het mij; maar het was de waarheid, en ik kan er geen woord van terugnemen." Zij lachten en keuvelden den geheelen weg over naar huis; en de kleine Baptiste, die op het achterbankje zat, vond, dat monsieur en mademoiselle bizonder goed gehumeurd waren.
Mademoiselle Warenka scheen de eerste jaren der jeugd reeds voorbij, maar men kon haar geen bepaalden ouderdom toekennen, en zij kon evengoed negentien als dertig zijn. Bij nadere beschouwing kon men haar, in weerwil van haar ziekelijke bleekheid, eer schoon dan leelijk noemen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek