Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
De ooievaars zijn vertrokken, de wegen zijn slecht en onveilig en onze vader, Pepijn, die in het voorjaar tegen de Friezen te velde trok, is nog niet teruggekeerd.» De oude Machteld schudde het hoofd en sprak vastberaden: «Uw heer vader, jonkvrouwen, zal niet lang meer toeven. Hij is niet alleen de beste mensch maar ook de meest bedreven krijgsman van Austrasië.
Geen half jaar had Hanna nog op een der grachten van de hoofdstad gediend, of niet alleen haar groet werd beantwoord, maar hare toespraak uitgelokt; maar hare geschiedenis, droevig en kort als die was, meêlijdend aangehoord door eene oudere dienstmaagd, wier portret gij zelve teekenen moogt. "Kind," zeî Machteld, "als ge wilt, ik zal de hand aan je houden, of ik je moeder was."
Machteld, de schone jonge dochter van de Leeuw van Vlaanderen, stond vooraan en viel de eerste onder het gezicht der Koningin.
De oude Machteld ondertusschen vertelde: «Childebert, koning van Austrasië , verklaarde den oorlog aan Fredegonde, de booze koningin van Neustrië . Deze stelde zich aan het hoofd van hare krijgslieden, vertrok en bereikte de stad Brennacum , waar zij vernam, dat het leger van Childebert talrijk was en haar, op bepaalden dag en uur, slag zou leveren.»
Zij hebben de Jonkvrouw Machteld langs hier uit Male vervoerd...." Op hetzelfde ogenblik sprong hij van zijn paard en zonder het ergens aan te binden, liep hij uit alle kracht naar de puinen. Zijn vriend volgde hem hierin na, doch Breydel was reeds op de voorhof van het slot eer Deconinck van zijn draver gestegen was.
Enige tijd bleef hij als beweegloos op zijn vlerken hangen en zocht met zijn doordringende ogen naar het bedoelde wild. Weldra zag hij de snep in de verte vliegen. Sneller dan een steen die valt, daalde de valk op de arme vogel en neep hem in zijn scherpe klauwen te pletter. "Ziet gij, Mijnheer De Valois?" riep Machteld met vreugde. "Ziet gij dat de hand ener vrouw ook wel valken kan africhten?
Thans verdwijnt onze vrees en zo zullen misschien onze andere droefheden ook verdwijnen: want nu ziet gij wel dat God goed en rechtvaardig is. Ja, mijn schone havik, zo eindigt ook eenmaal de bittere gevangenis van......" Hier gevoelde Machteld dat zij iets zeggen ging dat de zieke ridder niet weten mocht.
Graaf Boudewijn had verscheidene kinderen, doch Machteld had hij boven allen lief. Zij was opgeruimd, vriendelijk, moedig tot onvoorzichtigheid toe. Meer dan eens had hij aan vrienden en magen verklaard dat hij, boven zijn uitgestrekt graafschap, boven het land van Aalst, de liefde zijner Machteld stelde en thans lag zij, zonder dat hij wist waar, gewond, in eene afgelegen, armzalige hut.
Maar nu nu is er geen lijden meer voor ons mijn hart en mijn hand zijn de uwe..." "Mijn genadige Vrouw," antwoordde de ridder, "hoe edelmoedig zijt gij voor uw dienaar! Zult gij, Machteld, mijn bruid zijn? O hemel, dit geluk heb ik niet verdiend. Waarom toch, o doorluchtige Vrouw, waarom bemint gij mij zo tederlijk?" "Ik bid u, Adolf, noem mij niet met de naam van Vrouw.
De weduwe schrok maar deed zooals hare dochter verlangde. Beide vrouwen liepen naar de nog altijd bewustelooze edelvrouw, legden de peluw onder haar hoofd, maakten hare kleederen los en wieschen haar met frisch water. Machteld kwam tot bezinning, opende de oogen en keek hare weldoensters eerst verbaasd, daarna dankbaar aan. «Waar ben ik?» lispelde zij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek