Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
»Ja,« antwoordde Oliver. »Ik heb niet onder een dak geslapen, sinds ik op weg ben.« »Maak je daar maar niet ongerust over,« zei het jongmensch. »Ik mot vanavond in Londen zijn, en ik weet 'n knappe ouwe meneer die daar woont, daar ken je voor niks slapen; die meneer zal je nooit 'n cent vragen ten minste als je bij hem wordt gebracht door iemand die hij kent. En kent hij mij niet? O nee!
"O!" antwoordde de man met de grijze sloof; en hij ging bedaard, bij kleine scheutjes, wat boonen schudden uit de groene bus in het zakje op de weegschaal. "'k Mot gemale hebben," zei plotseling Sprotje fel. "O!" zei de winkelier nog eens, op zijn bedaard nadenkenden toon; dan keek hij wat verwonderd en schudde de boontjes weer uit het zakje in de bus.
"Ik ken d'r beter dan jelie allemaal, 'k Ga met d'r over de blomme. Ze is net zoo best bij d'r verstand as jij en ik; alleen schuw voor vreemden en je mot oppassen dat je met je pooten van d'r beesten afblijft. Ze is achterdochtig, bang voor kwaadwilligheid. Jans van den boer zegt, ze is vroeger heel anders geweest. Toen vertrouwde ze de menschen teveel en is d'r aldoor ingeloopen.
"Win je nou niet op... Ja, ik ben gek, krankzinnig op die vrouw... Ik ken d'r negen maanden en in dien tijd heeft ze zich gedragen, om je hoed voor af te nemen... Mot 't nou zoo zwaar wegen als iemand lichtzinnig was... Denk daar eens over na... Stel je in 't geval dat je eigen dochter"... "Anna was te fatsoenlijk!" "Zooals je 't nemen wil d'een trouwt 'n man om geld d'ander uit liefde.
Hier wachtte de verhaler op een antwoord, maar de juffrouw wist niet wat ze zeggen zou, en vreesde dat het geheele verhaal een strik was om hare onnoozelheid te vangen. "Nou goed; as je 't dan maar weet. Ik zel maar zeggen: je mot te Rotterdam zijn. Je krijgt een kaartje. Best. Belieft u maar op de schaal te stappen."
"Wel neen, Meneer!" zei Mie; maar pas was zij beneden of zij kon niet nalaten, het groote nieuws aan haar kameraad mede te deelen, en toen: "daar mot ik het mijne van hebben," en zoo naar de vrouw van den bakker toe. "Wel, vrouw! wat hoor ik? Is het waar, dat je van je man afgaat?" "Ik?" roept de verontwaardigde bakkerin: "wie durft zoo iets van mij vertellen!"
De handjes kleefden in 't rotsel, grabden er in, besmeerden 't jurkje, sapten het slijk in de zwarte knijpvingers. De oogen groot, vochtig, keken zonder begrijpen naar de pijp en het vierkante gat. "Ga je weg, Moosie" snauwde Saartje: "mot je d'r invalle!" "Ta... Ta!... Ta!", dwong 't kind, de handjes strekkend naar 't riool.
De Patchouli is een kleine, tamelijk onbeduidende halfheester, welks bladeren een sterk aromatischen reuk hebben, door den één meer bemind dan door den ander. In de parfumerie spelen deze bladeren een zeer groote rol, en in gedroogden toestand vormen zij, als middel tegen mot, een niet onbelangrijk handelsartikel.
Benee, voor 't huis, passeerde 'n agent, die vreemd naar boven keek. "Zoek je wat?", vroeg-ie. "Nee," zei Kobus: "de schoorsteen rookt." "Mot je daarvoor in de goot klimme?" "'t Mot voor meneer," riep Kobus òm wat te zeggen. De agent, rustig-pruimend, taxeerde den rookloozen schoorsteen. "Val d'r maar niet af," maande-die. "Welnee, man," lachte Kobus gedwongen.
"Weet je wel," sprak mevrouw, zoo gezellig-rustig alsof ze op theevisite was: "weet je wel Piet, dat 't geen twee jaar meer duren kan of de menschen motten voor d'r veiligheid honden op 't dak vastleggen...." "Hoor je dat?" fluisterde Chris: ze binne stapel je mot de politie waarschouwe...." "Stil dan," snauwde de huisknecht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek