Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Het antwoord wordt de dame bespaard door de komst van de druipnatte duena, die op bitsen toon zegt: "Wat beteekent het, dat gij hier staat, Dona Hermoine? Gij laat de gravin van Mansfeld boven wachten en mij, druipnat en verstijfd tot op mijn beenderen hier beneden." Vervolgens roept zij uit: "Vooruit, meiden, en helpt mij, mij verkleeden!"
Zich verbergen, onzichtbaar worden.... voor de meiden, voor hare kennissen, voor de wereld.... Er was iets belachelijks aan haar, iets schandelijks!.... De menschen zouden er naar wijzen.... Iets bespottelijks was het en toch iets vreeselijks, en alle menschen zouden haar belachen, haar beklagen,.... O weg, weg!
Zij schreeuwde het uit, met rukken van klagend krijschen, die de meiden en Jozef, met ernstige aangebogen, luisterende hoofden bij-éen bracht in den gang, voor de gesloten kamer, die Felix wakker maakten door het geklaag dat van onder den grond in zijn eenzame kamertje boven, om zijne kleine lichaam steeg.
Juist kwam haar vader thuis: "Maar mijn God, kind, wat is dat nou voor nonsens, ben je nou zelf met dien koffer aan 't sjouwen, dat's nou toch gekkenwerk! Dat kunnen de meiden toch doen!... En dat ding kan toch hier niet blijven staan tot morgenmiddag!"
"Spreek me maar van de zachte heerschappij der vrouw. Ik heb nooit meer dan een half dozijn vrouwen gekend, die niet in staat zouden zijn, om een paar meiden of een meid dood te laten slaan, als zij haar eigen zin mochten doen." "Ik weet niet hoe gij u nog langer bedenken kunt, St. Clare," hervatte Marie. "Nicht is eene verstandige vrouw en zij ziet het nu evengoed als ik.
"Maar ik ben bang, dat hij mij verwaarlozen zal." "Trouw dan niet." "Van een anderen kant, een arme weduwvrouw wordt door iedereen misleid en bedrogen, als zij geen steun heeft." "Trouw dan." "Ik ben bang, dat hij gekheid maakt met de meiden." "Trouw dan niet."
Zoo was ze gekomen, met den gewonen ochtendtrein, had "derde" gereisd om alles ècht te doen, als vroeger; maar toen ze pas op de kamer was, had ze toch, vervuld van de gewichtigheid van haar jong-mevrouwtje-zijn, over niets anders kunnen praten dan over háár huis, háár meiden, háár man, en háár kind, den kleinen Janneman, den modeljongen, die nu den heelen dag bij z'n grootmoeder was.
HELMER. Je weet wel dat ik daar geen plan op heb ... wat is dat? Er is iemand aan het slot geweest. NORA. Aan het slot?... HELMER. Ja, bepaald. Wie kan dat zijn? Ik kan toch niet denken dat de meiden...? Hier ligt een afgebroken haarspeld. Die is van jou Nora.... Dan moeten de kinderen 't gedaan hebben.... HELMER. Dat moet je hun dan toch heusch afleeren.
"Jonge jufvrouw!" vroeg de knecht aan eene van de kleuters, die een jaar of tien wezen kon, "heeft hier een meisje gewoond dat Eefje heette?" "Ik weet wel, hoeveel jufvrouwen ik gehad heb, maar van de meiden neem ik geene notitie," was het antwoord. Ondanks al hare onrust, kon mijn moedertje zich niet weerhouden, de veelbelovende nuf van het hoofd tot de voeten op te nemen.
Te-water, allo, dat wyf de vaart in, sebit! En die meiden na huis! Naar huis, o onbesuisde menigte? Naar wèlk huis? Naar de krotten waar ze onder opzicht komen zouden van zulke moeders? Ik ben overtuigd dat geen myner lezers, indien hy 't hier beschreven voorval had bygewoond, zich met die hoogst onfatsoenlyke zaak zou bemoeid hebben. Maar, lezer, gesteld eens dat ge hadt moeten stemmen?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek