Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
De pandjesbaas herstelt zich en antwoordt: "Word maar niet boos, juffrouw; ik schrikte van den jongen, omdat..." Hij voleindigt niet; want met de snelheid des lichts schiet hem nogmaals de gedachte door het hoofd: "Die jongen lijkt als twee druppels water op Krates." "Kom! 'k heb geen uren den tijd; wil je nou 't speldje zien of niet?" "Dadelijk, juffrouw!"
Deze gedachten schoten haar als met de snelheid des lichts door het hoofd, terwijl zij zonder het te weten of te willen een kreet had geslaakt van schrik en verbazing, die haar kamermeisje bewoog zich opnieuw te vertoonen, met de vraag of de juffrouw iets scheelde?
Nu, dat vind ik wél héél lief, en zal er ook myn gebruik van maken: "Zo dra ik meer lichts omtrent dit Luchtverschynzel, 't welk nu aan onzen Huisselyken horisont opdaagt, hebbe, zal ik u daar meer van zeggen." Zie daar, zo zoude Juffrouw Hartog spreken. Nog geen Brief van Rotterdam! Geduld Maar ik moet evenwel nu zeggen, dat gy uwe Voogdyschap slorzig laat leggen.
Hoe rozevervig zijn heden mijne wangen! DE DUIVEL, spottende tot den engel. Ha, ha, engel des lichts, du begins er treurig uit te zien! Voers du nog dijne verwaande taal? Neen, niet waar? Du bespeurs wat ik op de maagd vermag. Heb ik niet in mijn bezit de twee onfeilbare sleutelen van der vrouwen gemoed, ijdelheid en liefde?
Vooral hier is een meer dan vluchtig bezoek gewenscht: de gansche rijke ornamentiek dezer vorstelijke zaal heeft, tot in de kleinste bijzonderheden, een diepen symbolischen zin: zij moet zoowel de zegepraal des Christendoms over het heidendom, als, in verband daarmede, den triomf des lichts over de duisternis in elke menschenziel, veraanschouwelijken.
Zij zongen het avondlied van de zon, die haar dagreis voleindigt, en van de aarde in wier wenteling paradijsglans plaats maakt voor diepen nacht maar de geesten, die het tweede gedicht openen, zingen het lied van de juichende ontwaking des Lichts: "Schouw, zoo roepen zij tot den slapenden Faust, naar den glans, die ginds verschijnt!
Woont in hem niet het onsterfelijk eigenbeeld zijns Scheppers, de ziel? Zals du die hoogste gift van God miskennen, Rosa? Zals du ondankbaar worden? HET MEISJE. Neen, ondankbaar niet; maar ik verheug mij toch in de lichaamsschoonheid, door God mij verleend. DE DUIVEL, tot den engel schertsend. Engel des lichts, eindig toch den nutteloozen strijd; dijn pogen is ijdel.
Schilderschoon, zoo zijn de verven van de blâren, die, aan 't sterven, 's najaars, op de boomen staan, schouwt de lieve zonne ze aan. Groen, wat moet gij heldere vlagen lichts in uwer lenden dragen, dat gij, tanende ende ontaard, toch zoo schoone verwen baart! Groen, gij zijt me een eêl aanschouwen, als ge, op de aarde wijd ontvouwen, leven biedt aan volk en vee, zegen giet op wald en wee!
Alexander von Humboldt en andere geleerden hebben daarom over een "afgrond" van de Kaspische zee gesproken, en spraken over de geheele woeste streek, die ons Europa als op sleeptouw medegegeven is, als over een kolossalen, wijdgeopenden "krater". Vroeger noemde men het naar de beide hoofdwateren, die ook nu nog zijne diepste plaatsen bedekken, ook wel het "Aralo-Kaspische bassin", of ook wel de "lage vlakten van Turan", naar een oud Perzisch woord, dat zooveel beteekent als "het land der duisternis", in tegenstelling met Perzië of Iran zelf, dat beteekent "het land des lichts".
De appeltak had nooit over Gods oneindige liefde jegens alles, wat er leeft en zich beweegt, nagedacht, hoe veel schoons en goeds er verborgen, maar niet vergeten kan liggen, doch ook dat was menschelijk! De zonnestraal, de straal des lichts wist het beter: «Je ziet niet ver, je ziet niet duidelijk! Wat is de verachte plant, die je vooral beklaagt?»
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek