Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Dadelijk zette ze een bord voor hem bij. Als ze dan samen ontbeten, zaten ze tegenover elkaar, en terwijl ze zelf zoo min mogelijk at om de onkosten weer uit te sparen, stopte ze hem zóó vol dat hij ten slotte in slaap viel. Bij 't eerste luiden der vesperklok maakte ze hem wakker, borstelde zijn broek af, strikte zijn das en ging kerkwaarts, met moederlijken trots op zijn arm leunend.
Hooge boomen, bloeiende heesters, golvende graspleinen en lieve bloemperken volgen op elkander, Maar fluisteren de olmen geene sagen uit den voortijd, geene lessen voor de toekomst? De zonne rijst... Ik wandel den ouden Kouter rond. Waar, leunend op zijn wapens, het Vlaamsche leger stond,
Weet je, Kostja, ik wil je de waarheid zeggen." voegde hij er bij zich half oprichtend en op het bedtafeltje leunend en Lewin met zijn goedige oogen slaperig aanstarende: "Gij hebt het je zelf te wijten. Ge hadt alle hindernissen het hoofd moeten bieden.... Ik heb je toen al gezegd...." Hij geeuwde zonder den mond te openen, alleen met de kinnebakken.
Als men hen zoo ziet zitten, met de beenen onder zich gevouwen, leunend tegen den divan, ernstig en waardig met hun sneeuwwitte baarden, den amberen rozenkrans in de hand, meent men zich verplaatst in een zaal van het paleis van Haroen al Raschid. De open ruimte in de gerechtszaal is voorzien van banken en stoelen, waarop de inboorlingen en hun advocaten plaats nemen.
En het gezegde van Arturo: «Ça nous est venu des Maures," was in hem teruggekomen en soezend was de herinnering verschenen aan een schilderij, ergens gezien, bruine mannen leunend bij een duinrand; ze keken melancholisch over zee, over blauw water heen, uitziende naar een verre, verloren kust.
Uwe laksheid levert u, als een gemakkelijke prooi, over aan den haat van uwe vijanden en de wraak van uwe vrienden. Gij moet, sprak ze stiller, terwijl ze, even leunend tegen de schrijftafel, voorover boog, voorloopig doen wat Dissel zegt en het programma volgen dat hij heeft opgesteld, maar gij moet alle sporen van uwe handelingen, de minste ook, doen verdwijnen.
In ruil daarvoor behoud ik mij echter het recht voor, om hem op mijne beurt een slag toe te brengen, waartoe ik hem twaalf maanden uitstel geef. Wie uwer neemt mijn voorstel aan?" Nadat hij deze woorden gesproken had, steeg de groene ridder van zijn paard en, leunend op zijn wapen, liet hij zijne rollende oogen met eene uitdrukking van spot en minachting over het gezelschap gaan.
Om drie uur 's morgens werd hij gewekt door een zacht trekken aan zijn arm. Hij ging snel rechtop zitten, leunend tegen het vallicht, nog verdoofd door zijn zwaren slaap. De wind zong zijn krijgszang in het tuig, en de Pyreneeën werd gebeukt door een woeste zee. Het schip slingerde beurtelings de stuurboord- en bakboord-reeling onder water, en midscheeps was de zee niet van het dek.
Hij was gekleed als een heer, had een korte jas met korte broek aan en een pet op. Wij zagen, hoe hij met verschrikte oogen rondkeek. Daarna zette hij het eindje kaars op tafel en verdween in een der hoeken, waar wij hem niet konden zien. Hij kwam met een groot boek, een van de journaals, terug. Op tafel leunend, bladerde hij er in, totdat hij vond hetgeen hij zocht.
Hij stond leunend tegen het kleine tafeltje. Zijn blonde krullen hingen verward over zijne ooren en hij staarde op de vloer, waar de ekster een hoop witte kruimels uiteen bekte. Anatole zong het liedje van de Drie Gezellen, en daarna een ander nog, van het Euverzwijn. De dag was grijs en triestig en de schaduwsluierde stille langs de muren. Johan Doxa was nu een zeer onrustig mensch geworden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek