Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Mag ik u dus verzoeken?” Kermend en klagend werkte de Overste zich langzaam met groote inspanning een eind omhoog, totdat hij met dikke angstdroppels op ’t voorhoofd, op één been balanceerend, met beide handen op den fauteuil leunend, den medicus smeekend aanzag.
De dik gesmeerde kalklaag, wit geel en rossig, was met hare sterke kleur in scherpe tegenstelling met den blauwen, maar door de tusschentonen der lucht zacht getinten hemel; een ruw traliewerk stutte en leidde de takken en het donkergroene loof van den vijgeboom tegen het huis, die eene heldere schaduw gaven op den muur, op de posten der deur, en gedeeltelijk op het meisje, dat, tegen de stijlen leunend, daarin stond.
En als ze zich moê hebben gehuppeld en de zon gaat hoog staan en het uur van ruste is gekomen, leggen ze zich dan niet allen saam als in éen kring om den herder neder, half tegen elkaar aangedoken en als leunend op elkaar?
Intusschen kwam kleine Marius bij, toen hij het koude water in zijn gezicht kreeg; hij lag een half uur op de sofa in de huiskamer van den rector, waar zij hem Hoffmansdroppels gaven, tot hij zoo veel beter was, dat de Pedel hem naar huis kon brengen. Mevrouw Gottwald woonde dicht bij. Kleine Marius verliet de school bleek en half bewusteloos, leunend op den pedel, die al zijn boeken droeg.
Een aantal matten werd vóór een der dikke palen, die het dak steunen, uitgespreid, en tegen den paal leunend, zat ik met gekruiste beenen zoo deftig mogelijk op het dorpshoofd te wachten.
Hij stond fiks overeind met zijn beide witte handen even leunend op het witte tafelkleed en de ontelbare knoopjes zijner soutane volgden een bogende lijn van boven naar beneden, terwijl zijn lichte oogen achter hun brilglazen vriendelijk schenen te blinken en het welgedaan gezicht met grooten mond zich ontplooide in een goedmoedigen glimlach, alsof hij niets dan aardige en aangename dingen zou gaan zeggen.
In het achtercompartiment van den wagen veranderden wij elke vijf minuten van houding, leunend tegen elkaar en strekten afwisselend onze beenen op elkaars knieën uit. Aan slapen viel natuurlijk niet te denken. We zullen in de halt de schade inhalen. De minuten gingen langzaam voorbij. Tegen vijven kwam de dageraad. Venus schitterde als een brillant in het Oosten; de andere sterren verbleekten.
Maar de hand leunend tegen den deurpost, wreef langs de mezoesos, de blikken huls, waarin de Geboden stonden te schimlen. Glimlachend keek hij er naar, betastte het zwart-roestig ding, trok er aan. Het bengelde zacht.
Intusschen was zijn juffrouw komen kloppen en had geroepen dat de vigilante er was, en dus haastte hij zich nog meer, de voorwerpjes bijeenzoekend, die hij noodig hebben zou, zijn hoogen hoed opstrijkend, dien hij daarna als voorloopig schuin op zijn hoofd zette. Zijn handschoenen stak hij in zijn zak en bedacht zich toen even, stil-bedaard op de tafel leunend, of hij niets vergeten had.
't Was een oud man, bleek, mager, gewikkeld in een wollen deken, met moeite leunend op een stok. 't Was de oude filosoof Tasio, die op het bericht van 't gebeurde niet langer in bed wilde blijven maar erheen wilde snellen. Doch zijn krachten hadden het hem niet veroorloofd. De grijsaard volgde de kar met den blik, totdat hij in de verte uit het gezicht verdween.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek