Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 oktober 2025
"'t Is goed; waar gaan we nu heen?" vroeg Laurie, en leunde achterover met de armen over elkander, een houding, die zeer in Amy's smaak viel, daar zij liefst zelve mende, want haar parasol-zweep en blauwe leidsels kwamen tot haar groote voldoening zoo bizonder mooi uit tegen de witte ponies.
Zij keken door het raampje en zagen hem met een hooge vracht goudgeel koren opgereden komen. Met gestrekte spieren trok de zware, bruine merrie, al haar krachten inspannend om den wagen door den mullen grond tot vóór de schuur te halen. Rukkend en schreeuwend hing Smul aan de leidsels en Vaprijsken hield, duwend met een lange vork, de iewat scheef geschokte lading in het evenwicht.
Zonder zich aan de leidsels te storen, keerde hij om, en stapte bedaard verder in de richting van Jan's huis. Dat was maar goed ook, want het werd tijd, dat Jantje naar huis ging om te ontbijten. 't Was al over achten, en om negen uur begon de school. Jan en Karel schoten telkens nog in een lach, als zij aan het malle figuur van Klaas dachten.
"Deze heeren, die mij naar huis gereden hebben, zijn zeker wel zoo vriendelijk even mee naar binnen te gaan. De graaf komt dadelijk." "Zooals u wenscht," antwoordt Gösta en stapt dadelijk uit de slee. Beerencreutz werpt de leidsels weg, zonder zich een oogenblik te bedenken. Maar de jonge gravin gaat vooruit en leidt hen met slecht verborgen leedvermaak in de groote zaal.
Onze Fred zat, als Hollandsch welvaren, zijn denkbeeldig paard, wiens werkelijke leidsels hij om de spijlen van zijn bed had gehaald, op te zweepen. Zoodra hij mij ontwaarde, wierp hij zich als door een electrischen schok getroffen op het kussen neer en zette een beklagenswaardig gezicht, den besten comediant tot eer. "Hè héë ." Hij zuchtte al dieper.
't Was dan ook een dwaas gezicht, dien bok te zien hollen, met de rinkelende bellen en de wapperende pluimen op zijn rug, terwijl de leidsels langs de kar zwierden, maar nog veel maller was het Jantje te zien, die zonder broek zijn bok naholde. Jantje met zijne dunne beentjes liep het hardst.
De Uitlanders rijden mee in onzen wagen, en zij roepen ons toe: Geeft ons de leidsels in handen! Is het nu onbillijk, als wij hen eerst vragen: Ja, maar waarheen wil jullie rijden? En hoe, als jullie den wagen omsmijt?" Kunnen wij jullie als koetsiers vertrouwen?
Anneke vond het dat niet, en zij klaagde zóó over de zorg, die zij van den vroegen morgen tot den laten avond over Jantje had, dat Dik besloot hem voortaan, als het goed weer was, maar meê te nemen op den wagen. Dat was een kolfje naar Jantjes hand. Ha, wat vond hij het prettig om naast Vader op den bok van den wagen te zitten. Soms mocht hij de leidsels vasthouden of met de zweep klappen.
Daarop nam hij Key's paard bij de teugels, geleidde het naar den koning en overhandigde hem de leidsels met de woorden: "Sire, neem gij dit paard, dat ik in den strijd veroverd heb en behoud het als eene herinnering aan hem, die geen anderen wensch koestert dan uw dienaar en trouwe onderdaan te mogen zijn."
't Barontje gilde. Hij gilde als krankzinnig, zijn beide handen om de leidsels heen geklemd, op en neer schokkend gelijk een dolle pop in 't hotsebotsend rijtuig: en meteen bralde hij onsamenhangende verwenschingen uit: cochons! saligauds! smeirlappen! hoewel het helsch gevaarte nu ver achter hem gebleven was en hij er zelfs niets meer kon van zien of hooren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek