Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Iedere dag had genoeg aan zijn eigen kwaad en 't was geen gekheid vijf duizend gulden te voorschijn te tooveren naast al het andere wat gedekt en afbetaald moest worden. Ook was 't al vrij laat op den dag. Maar de professor was den laatsten tijd zoo heftig en opvliegend geworden, dat Marcussen, die de vrede liefhad, placht te doen alsof alles van een leien dakje ging.
"Jongens, dat is niet van gewicht ontbloot, wat ge daar zegt," antwoordde James Hilton ontwijkend. "Kom, laat mij begaan, en gij zult zien dat de geheele zaak van een leien dakje zal glijden," hernam de Napolitaan. Toen Hannibal Pantalucci zijne plaats onder de huif een uur later weer innam, stak hij voorzichtig een lucifer aan om zich te overtuigen dat niemand zich verroerd had.
Tegelijkertijd lette hij goed op zijn paard en was bizonder tevreden over zichzelf, toen hij den vader een heel eind vooruit was. Hij zat op een laag bankje voor ons, maar was zoo klein, dat hij er telkens afzakte. Eindelijk heb ik onzen koetsier maar op schoot genomen. 't Ging als van een leien dakje tot het laatste station. Toen was er geen paard te krijgen.
Mevrouw begon 'r ook schik in te krijgen. 't Was zoo romantisch, zoo allergrappigst dat je in diepste eenzaamheid 's nachts op 'n ruïne picnicte, dat ze zelf mee hielp dekken. De flesch wijn kwam midden op 't servetje te staan daaromheen de halve kip, de bus sardines, de worst, de broodjes. De vliegmachines, netjes gevouwen, leien in 'n hoek. "Om te zoenen zoo uitgezocht," zeide Pieter.
Op de plaats waren er vier, drie joden-kindjes, een mank christen-joggie. 't Jongste, opgeblazen, ziekelijk-geel, had groot-zwarte oogen, oogen met starre pupillen en dun, warrig haar. 't Kind zat met de beentjes gespreid op de slijk-drabbige steenen, pompadour jurkje gedeukt, billen en lidje bloot en bemodderd door 't vuil van de plaats. In de krom-kleine handen hield het een afgekapt blad van een bloemkool, waarvan er leien vertrapt en te stinken. De groot-zwarte oogen keken naar het gespeel der andere kinderen, de vingertjes wriemden en plukten het groen van het blad. De
De zolder. Uitnemender inval had niemand kunnen hebben. In 'n kámer vliegen, dat merkte je wel dadelijk, had z'n bezwaren. De electrische kroon zat dwars wat 'n geluk dat ze 't gas hadden afgeschaft: de orkaan der twaalf zijden vleugels ware een verwoesting voor gloeikousjes en glazen geweest.... De zolder, hoog en ruim, met dwarsbalken voor zitjes, en 'n paar dakramen om van te watertanden, werd een prachtig oefeningsluchtveld. Mevrouw, meneer, Amélie sjouwden de onnoodige dingen in 'n hoek, stapelden de koffers op de waschkist, leien de droogstokken te zaam. En opnieuw vloog meneer met 'n akelig-tam vaartje rakelings langs de spinten. De kunstjes van het draaien had-ie al heel gauw te pakken. Dat lukte vanzelf als je links of rechts snèller trapte. Precies als de parachute, die zoo luchtig openknipte als 'n parapluie. Toch was 't niet d
De grauwe mist was een glanzig blauw zonnewaas geworden, dat het einde der lange straten en de torens in de verte omhulde. De lichtkanten der leien daken schitterden zilverwit, alle huizen hadden heldere lijnen en lichte vlakken door het zonlicht, er was een warme tinteling in de bleekblauwe lucht. Het water scheen levend geworden.
Deze schitterende wijk breidt zich uit aan den voet van den heuvel, die van onder tot boven geheel met huizen is bedekt, waarvan de grauwe leien daken, tegen den groenen achtergrond der bergen, ondanks hun grijzen toon, geen kwaad effect maken.
Plots aan het goederenstation zagen zij weer soldaten, veldgrijzen met pinhelmen op. Hier stonden gardecivikken, bedacht Snepvangers. Op de leien, waar de boomen vreemde schaduwen wierpen, dwarrelden de eerste herfstbladeren neer. De beide terugkeerenden telden de menschen op hun weg. Naast hen bolde een leege tram voort. Er is nog haast geen levende ziel in de stad, Snepvangers.
Als gij uwe Cooks of Bennetts biljetten in den zak hebt, is uwe reis reeds gemaakt, alles gaat als van een leien dakje en ge komt van zelf weêr thuis althans zoolang ge blijft op de aangewezen route. Trouwens het is moeielijk daarvan af te wijken, want buiten de aangewezen wegen zijn er geene, en buiten de aangewezen hôtels zijn er geene, en dikwijls ook geene andere woningen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek